Peggy Guggenheim. Życie uzależnione od sztuki recenzja

Max Ernst, Wassily Kandinsky, Pablo Picasso, Salvador Dali czy Jackson Pollock to ikoniczne postacie malarstwa początków XX wieku. Ich prace sprzedają się na aukcjach za astronomiczne sumy a muzea sztuki nowoczesnej z duma prezentują dzieła tych twórców.
Jednak, jak to zazwyczaj bywa, ich talent został doceniony po latach. Dla współczesnych byli dziwakami, często nierozumianymi i pogardzanymi przez znawców sztuki. Obrazy i rzeźby sprzedawali za bezcen topiąc smutki i poczucie beznadziei w alkoholu i licznych romansach.
Niewielu w tamtych czasach było takich, którzy wierzyli, że kiedyś świat doceni ich starania i będzie wymieniać nazwiska tych twórców z podziwem i atencją.
Taką wizjonerką była z pewnością Peggy Guggenheim kolekcjonerka, założycielka galerii sztuki, patronka artystów i kobieta kochająca życie w każdym jego aspekcie.

O tej nietuzinkowej postaci opowiada książka Antona Gilla "Peggy Guggenheim. Życie uzależnione od sztuki". To biografia która zabiera czytelnika do przedwojennego świata, w urocze zaułki Nowego Jorku, Paryża czy Londynu aby pokazać życie ówczesnej cyganerii i kobiety, która długo szukała swojej drogi życiowej by w końcu poświęcić się sztuce nowoczesnej. Niezbyt urodziwa, słabo wykształcona ale bogata i otwarta na nowe doznania w wieku lat 40 zaczęła interesować się współczesnym malarstwem. Żyjąca wśród artystów bez reszty poświęciła się swojej pasji, co odbiło się negatywnie na jej rodzinie i dwójce dzieci, od których bardziej kochała obrazy i swoje psy.
Jej niespożyta energia i temperament (jej kochanków liczy się w dziesiątkach), niewyparzony język i bezkompromisowość sprawiły, że miała tylu samo przyjaciół co wrogów. Jednak jej wkład w rozwój sztuki nowoczesnej jest niezaprzeczalny, a jej kolekcję do dziś można podziwiać w Wenecji, mieście które pokochała i w którym zmarła.

Peggy Guggenheim, widziana oczami autora to kobieta nietuzinkowa, godna podziwu ale też współczucia jeśli chodzi o jej niektóre wybory życiowe. Opowieść o niej to też historia malarstwa początków XX wieku, pełna fantastycznych postaci, które dziś są traktowane jak legendy.
Napisana z pasją, z ogromnym znawstwem tematu, poparta latami badań i zbierania materiałów jest wybitną pozycją, która przypadnie do gustu nie tylko miłośników sztuki. Polecam serdecznie.