Sendlerowa. W ukryciu recenzja

Jeśli ktoś, sięgając po książkę "Sendlerowa. W ukryciu" spodziewa się, że będzie miał do czynienia z opowieścią o życiu Ireny Sendlerowej może czuć się odrobinę zawiedziony, bo książka Anny Bikont chociaż wiele mówi o tytułowej bohaterce jeszcze więcej mówi o tych co zawsze byli gdzieś na drugim planie: innych społecznikach zaangażowanych w ratowanie dzieci z getta w Warszawie a także o samych uratowanych, którym dzięki sprawnie zorganizowanej "siatce" ludzi o wielkich sercach i jeszcze większej odwadze udało się przeżyć wojnę.

Anna Bikont ze znaną sobie pracowitością i dokładnością szuka informacji, szpera w archiwach, dociera do żyjących jeszcze świadków spisując ich relacje. Za to zawsze jako autorka będzie budziła mój czytelniczy podziw.
Jednak mimo ciekawej historii, kontrowersyjnej bohaterki, która już za życia pisała swoją legendę ubarwiając ją do woli i ogromu informacji, nie mogę powiedzieć że była to porywająca lektura.
Wszystkiemu winna maniera pisarki, która w swoich książkach, co by nie mówić z kategorii literatury faktu, nie może powstrzymać się od komentarzy i własnych interpretacji zasłyszanych historii. Mówię to nie bez powodu bo podobne odczucia miałam po przeczytaniu książki "My z Jedwabnego". Co najbardziej irytujące, podczas czytania, czułam, że własne wnioski Anna Bikont narzuca wręcz czytelnikowi nie zostawiając mu miejsca na własne przemyślenia i ocenę.
Uważam że tego typu literaturze autor: jego opinie i poglądy, powinny być niewidoczne dla czytelnika.
Autorka jednak już w kolejnej książce wybija się na pierwszy plan co dla mnie jest ogromnym mankamentem jej książek.

Abstrahując od tego "Sendlerowa. W ukryciu" to pozycja, która wychodząc od postaci, która w świadomości Polaków jest wręcz jednostką mityczną, opowiada o bohaterach do tej pory anonimowych. To ich domy często stawały się przystanią dla żydowskich dzieci, to ich rodziny narażały życie aby uchronić je przed niechybną śmiercią. To jest moim zdaniem największą wartością tej publikacji. Mimo stylu autorki, który wybitnie mnie drażni, to książka warta uwagi.