Reisefieber recenzja

on, od dzisiaj sierota, leci do mamy, a raczej tam, gdzie ta mama dotąd żyła, bo teraz zostało po niej zimne już ciało. leci, by uporządkować po niej, to, co zostało. albo spróbować chociaż to zrobić. mama, odeszła - może wreszcie, może za wcześnie? wszystko w nim nie jest pewne, wszystko się rozsypało po jednym telefonie. czuje dreszcze. drżą mu ręce i te obcinane co tydzień paznokcie, obcinaczem. czasem obsesyjnie wręcz. bolą go opuszki wrażliwych od dziecka palców.
Kim jest on? dorosły, któremu umarła mama?
nie potrafi sam sobie odpowiedzieć. zresztą wiele rzeczy nie potrafi.

leci do niej bez niej. swoje życie zostawia na lotnisku i próbuje nie zabierać ze sobą. choć... nie udaje mu się to. myśli o Annie, tapetuje się wręcz wyrzutami sumienia. próbuje sobie radzić, a pochłania go bagno.
mama zostawiła list - trzy kartki...

piątą dostaje już znacznie później....

za późno by się rozpłakać...

wspaniale napisana powieść, która spaja się z człowiekiem. całkowicie wnika w skórę, dostaje się do krwiobiegu i krąży w ciele. i wraca, przechodzi przez serce raz za razem. wrażliwe końcówki palców wiedzą kiedy mija tydzień od obcinania paznokci, bo tak liczyli mijający czas. syn - matka. wiecznie skłóceni, złośliwi w stosunku do siebie, wiecznie z pretensjami. lecz w sobie skrywali samotność i potrzebę bliskości, której nie potrafili sobie okazać. nie szanowali się, nie poważali. chociaż matka starała się być łagodna i dobra... on jednak nie robił nic. obrażał, poniżał, czasem pogardzał nią choć wiedział, że to jest nikczemne. że ją raz i drugi uraża, sprawia jej ból, wywołuje łzy... ale zaraz wyjeżdżał, ona zostawała z tym bagażem ciężkich słów, jakimi on ją obrzucił... słowa, jak kamienie

i przyszła choroba
czas przyspieszył...

Trudna powieść o relacji ludzi, którzy nie dali sobie miłości.
o matce, która na matkę się nie nadawała i synu, który nie umiał nim być
o wymarzonych ucieczkach i o trudnych powrotach
o życiu przez szybę, zawsze w dystansie

przejmująca
autentyczna
smutna
i wyjątkowa
pławię się w takich powieściach, połykam i sadzę w sobie, jak cenne rośliny, o które potem dbam....

#agaKUSIczyta