Omen recenzja

David Seltzer "Omen"

...kto ma rozum, niech liczbę Bestii przeliczy: liczba to bowiem człowieka. A liczba jego: sześćset sześćdziesiąt sześć. - Apokalipsa. 

Ambasador Jeremy Thorn wraz ze swoją żoną Katherine, cierpiącą na depresję doczekują się upragnionego dziecka - syna, ktoremu dają na imię Damien. Jednak nie jest to ich biologiczne dziecko, o czym nie wie nikt, poza Thornem. Wszystko, czego doświadczają, jest związane właśnie z chłopcem. Etap tragicznych zdarzeń zaczyna się, gdy ten kończy cztery lata. Jeremy od tamtej pory próbuje dowiedzieć się, jak zapobiec kolejnym nieszczęściom, a także czy To, czego się dowiaduje nie jest przypadkiem urojeniem, którym zaraził się od własnej żony. Musi stanąć na wysokości zadania, wypuścić swoje demony z przeszłości. Podzielić się nimi. Zrozumieć je. I w końcu pokonać.

Omen. Klasyk. Historia przepełniona grozą, strachem A nawet nienawiścią. Doskonale zarysowane emocje. Napięcie od pierwszej do ostatniej strony. Koszmary murowane, to pewne. Same wyobrażenie Antychrysta... uf. Chyba będę spać przy lampce... tym bardziej, że film też piorunujące wrażenie robi. Zwłaszcza Damien... Idealnie odwzorowana książka. Po prostu brakuje słów. Książka stanie na miejscu honorowym w biblioteczce. Jak najbardziej na to zasługuje. I na pewno kiedyś do niej wrócę. Ale nie po To, by sobie przypomnieć historię. Ona zostanie we mnie już do końca. Wrócę po to, by przeżyć to wszystko jeszcze raz.

Zdecydowanie polecam!