Eragon recenzja

Bardzo ciekawy wątek, nakreślony w sposób szczegółowy, tak, aby dotrzeć do jak najszerszego grona odbiorców dając im przy tym mnóstwo frajdy i emocji. Według mnie świat stworzony przez Christophera jest niezwykły, wciąga, fascynuje, czasami wzbudza w nas fale gniewu, szybko leczonego przez osobliwą postać Eragona, któremu aż za często udaje się wyjść cało z podbramkowych sytuacji - tu stawiam duży minus. Wymyślone królestwo, podzielone na części, miasta, rozległe tereny górskie i pustynne, byłoby ciężkie w odbiorze, gdyby nie fantastyczny pomysł z mapą na samym początku książki. Co do samej kreacji bohatera, od razu bardzo go polubiłam, chociaż przy końcu zaczął mnie denerwować tym, że mimowolnie jednak chełpił się tym, czego dokonał, mówiąc o tym bezpośrednio. Jednak moją ulubioną kreacją powieści niestety nie jest sam Eragon, a jego przebiegłe, opiekuńcze, a nawet dosyć często zabawne "zwierzątko".

Nie chcę za bardzo zdradzać szczegółów, więc tylko wspomnę o tym, że w książce pojawia się wiele bohaterów, dobrych i złych, pomocnych, ale i tych, którzy próbują utrudnić pozostałym życie. To własnie zróżnicowanie charakterów pozwala nam na zastanowienie się nad tym, jacy ludzie otaczają nas w codziennym życiu. Ci, których nie zauważamy i nie staramy się dostrzec, mogą się okazać najlepszymi kompanami w podróży, którą jest przecież nasze życie. Uczy nas także, że to w jaki sposób dobieramy sobie przyjaciół, mówi o nas bardzo wiele i ma na nas ogromny wpływ.

Według mnie, "Eragon" to książka dla wszystkich tych, którzy chcą zatracić się na jakiś czas w dobrej, wciągającej i niezbyt ciężkiej w odbiorze lekturze, bez względu na wiek. Jest to opowieść o odwadze, walce, miłości, sile przyjaźni i zaufaniu do tych, którzy z pozoru nie wydają się go godni. Wątek jest dopracowany, jednak brakuje w nim niespodziewanych zwrotów akcji, których jestem wielką fanką, chociaż nie powiem, czasami musiałam się zatrzymać, próbując zrozumieć, co się własnie stało. Sam język, którym posługuje się autor, jest bardzo prosty, co mi osobiście średnio przypadło do gustu, jednak ułatwiało podążanie za kolejnymi wątkami. Paolini stworzył piękną opowieść, której kolejne części również mam zamiar przeczytać, głównie z ciekawości dotyczącej dalszych losów chłopca i chęci dostrzeżenia jego przemiany na tle kolejnych wydarzeń. A po za tym, kto z nas nie chciał by kontynuować podróży przy boku tak przeuroczego smoka?