Moje serce w dwóch światach recenzja

Tytuł : Moje serce w dwóch światach
Autor : Jojo Moyes
Wydawnictwo : Między słowami
Przełożyła na język polski : Agnieszka Myśliwy oraz Nina Dzierżawska
O książce : Lou przyleciała do Nowego Jorku, do nowej pracy. Z lotniska odbiera ją Nathan i oprowadza po domu, w którym będzie mieszkać i pracować. Już następnego dnia dziewczyna wstaje skoro świt i udaje się na poszukiwania kawy. Nie znalazłszy mleka w domu, wyruszyła na poszukiwania sklepiku w okolicy, i dzięki tej małej wyprawie już zaczyna poznawać kawałek nowego świata. Wieczorem poznaje swojego pracodawcę oraz jego małżonkę, dla której została zatrudniona jako asystentka, by być z nią zawsze i wszędzie, na każdym kroku. Agnes pochodzi z Polski i nie ma nikogo znajomego wśród otoczenia, do tego córka jej męża z poprzedniego małżeństwa za nią nie przepada, a była żona Leonarda opowiada o niej nieprzychylne rzeczy. Lou ma za zadanie towarzyszyć jej i być jej nie tylko asystentką, ale także przyjaciółką, na którą będzie mogła zawsze liczyć.
Gdy przychodzi dzień balu, na którym ma pojawić się także Wielki Fioletowy Problem, czyli była żona Leonarda, Agnes jest w rozsypce i nie chce tam iść, jednak udaje się ją przekonać. Gdy już są na przyjęciu, Lou poznaje tam... Willa? Nie. To Josh, który jest niczym sobowtór Willa, ten sam kolor skóry, włosów, ten sam uśmiech. Jednak to nie jest jej Will, w którym się zakochała, i którego tak szybko straciła. Jednak gdy opowiada Samowi o przyjęciu i wspomina o poznanym tam mężczyźnie, nie mówi o podobieństwach, które dostrzegła, jednak ten i tak wyczuwa coś, co mu się nie podoba.
.
Moment, w którym Lou odkryła co Sam robi, kiedy jej nie ma obok, był przykry. Związek musi być silny, by przetrwać odległość i próbę czasu. I uważam, że "przygoda" którą przeszła w tym krótkim okresie, była dosyć zwariowana i w gruncie rzeczy zupełnie nie potrzebna. Szkoda tylko, że nie mogła z nikim otwarcie porozmawiać o swoim problemie od razu, tylko musiała sama się z nim zmagać.
I jednak stwierdzenie, że czas leczy rany, jest jak najbardziej na miejscu tutaj. Lou potrzebowała czasu, by wszystko się wyjaśniło i ułożyło w jej życiu. Czas, to najlepszy sprzymierzeniec.
.
Książkę czytało się szybko i przyjemnie. I gdyby powstała kolejna część o życiu Lou, to myślę, że też bym ją przeczytała, bo polubiłam tą zwariowaną, prawie trzydziestoletnią dziewczynę. I z jednej strony podziwiam ją, że miała w sobie tyle siły, by to wszystko przetrwać bez niczyjej pomocy. Ale z drugiej współczuję jej, że musiała tyle przejść. Ale wyszło jej to na dobre.
.
Moja ocena to 8⭐/10.