Ogród sekretów i zdrad recenzja

Literatura obyczajowa nie jest jednym z moich ulubionych gatunków, czego nigdy nie ukrywałam. Tak samo jak i romanse historyczne, których zawsze unikałam, bowiem bałam się, że prędzej zasnę niż dotrwam do końca książki. O połączeniu tych dwóch gatunków nawet nie myślałam, bo byłam święcie przekonana, że to będzie naprawdę nie do przejścia - w moim przypadku. I oto pojawił się "Ogród sekretów i zdrad" Agnieszki Krawczyk, który już swoją okładką i opisem mocno mnie zaintrygował. Skusiłam się na tę powieść, pomimo wszystkich moich dotychczasowych obiekcji przed tego typu literaturą. I nawet nie wyobrażacie sobie jakże wielkie było moje zaskoczenie, gdy zaczęłam czytać i nie mogłam się od niej oderwać. Wręcz niedowierzałem, że można z tak wielkim zapałem i ciekawością brnąć przez każdą kolejną stronę, kombinując w myślach możliwe scenariusze, jeśli chodzi o dalsze losy rodziny rodu Korsakowskich. Ależ to była wspaniała i zaskakująca lektura, napisana w tak przyjemny sposób, że dosłownie rozpływałam się nawet przy opisach wydarzeń dwudziestolecia międzywojennego, który autorka w tak fantastyczny sposób wprowadziła do swojej powieści. Byłam zachwycona wieczorkami organizowanymi przez panią domu, seansami spirytystycznymi, które przyprawiały o ciarki na plecach, oraz tym wszystkimi intrygami i niecnymi występkami, które miały miejsce w Łabonarówce. Niezwykle klimatyczna historia z cudownie wykreowanymi postaciami, przy której nie sposób się nudzić. Nie mogłam uwierzyć, że AŻ TAK mnie ta książka pochłonie, a co za tym idzie, nie wiem czy teraz nie zacznę sięgać częściej po właśnie takie powieści!

"Ogród sekretów i zdrad" to wielowątkowa historia rodu Korsakowskich, w której autorka przeplata czasy obecne z okresem dwudziestolecia międzywojennego. Jedną z głównych bohaterek jest Róża, odnosząca sukcesy młoda marszandka sztuki. Wraz ze swoją przyjaciółką Beatą ma swoją galerię, w której sprzedaje przecudowne obrazy znanych bądź mało znanych artystów. Z kolei jej matka Dorota jest znaną pisarką powieści z dreszczykiem, która już wkrótce będzie obchodzić swoje urodziny. Tak się składa, że oprócz niej urodziny będzie również obchodzić Gina, babcia Róży. Także matka i córka postanawiają połączyć oba wydarzenia i wyprawić naprawdę wielkie przyjęcie. Co więcej, Dorota wpada na pomysł, aby imprezę zorganizować w Łabonarówce - miejscu, w którym urodziła się babcia Gina. Jednakże kobieta nie zdaje sobie sprawy, że to miejsce zawiera w sobie masę tajemnic i niekoniecznie szczęśliwych wspomnień, dla wiekowej już babci Giny. Tajemnice, intrygi, zdrady to tyko garstka tego co odkrywamy już na początku zagłębiania się w rok 1929. Powolne odkrywanie sekretów, przeplatane "śledztwem" Róży, chcącej odkryć prawdę o dzieciństwie swojej babci, jest niezwykle absorbujące, a to co odkrywamy nieraz szokuje, ale też wzbudza jeszcze większą ciekawość. Autorka w naprawdę fajny sposób dozuje emocje, podkręca atmosferę jeśli chodzi o wydarzenia dwudziestolecia międzywojennego, a wszystko to okraszone jest wspaniałym językiem, dzięki któremu człowiek czuje się jakby naprawdę przeniósł się w czasie.

Może Was to zaskoczy, ale ogromnie podobały mi się czasy dwudziestolecia międzywojennego. Jak tylko miałam zaczynać rozdział dotyczący czasów obecnych, to aż mnie skręcało, bowiem najchętniej bym go przeskoczyła i poznawała dalej historię Matyldy Mikanowskiej i całej reszty bohaterów z Łabonarówki. Autorka stworzyła wspaniały klimat w książce, a samo wspomnienie o posiadłości, która oddziaływuje na każdego jej mieszkańca, skutecznie wzbudzał moje zainteresowanie i chęci na więcej. Czułam się wręcz zahipnotyzowana tą historią, także może i mnie dopadła aura tego tajemniczego miejsca 😉 kto wie... Jedno jest pewne, od tej książki naprawdę ciężko się oderwać. Każdy z bohaterów jest świetnie wykreowany i choć zachowanie Matyldy nieraz doprowadzało mnie do białej gorączki, to i tak nie mogłam przestać o niej czytać i nie mogłam się doczekać aż znowu jej osoba pojawi się na kolejnej stronie powieści. Wiecie, takie myślenie - ciekawe co tym razem wymyśli droga Matylda 😏

Równie ciekawa jest postać Adelajdy, siostry babci Giny, która od samego początku jest owiana tajemnicą...nikt nie chce o niej wspominać, a jak już coś powie to w sumie tak jakby do końca nie była to prawda. Także jej osoba, również mnie intrygowała. Zresztą każdy z bohaterów "Ogrodu sekretów i zdrad" jest niezwykle drobiazgowo stworzony, przez co historia jest niezwykle barwna, klimatyczna i ogromnie ciekawa. I choć książka ma ponad 500 stron, serce mi krwawi, że już ją skończyłam. Teraz pozostaje mi tylko wypatrywanie drugiego tomu i mam nadzieje, że długo nie będę musiała na niego czekać, bowiem Agnieszka Krawczyk rozpaliła we mnie chęci na takie właśnie historie! Jestem ogromnie pozytywnie zaskoczona i usatysfakcjonowana lekturą "Ogrodu sekretów i zdrad", dlatego też z przyjemnością Wam ją polecam!