Prawda i kłamstwa recenzja

Komisarz Amy Winter niespodziewanie traci ojca - Roberta, wieloletniego najlepszego przyjaciela, służącego zawsze wsparciem i ogromną wiedzą oraz mądrością i dobrocią, a także świetnego policjanta. To wyjątkowo trudny czas, ale kobieta, którą ojciec nauczył siły postanawia szybko wrócić do pracy żeby nie rozpamiętywać, nie dawać sobie czasu na odczuwanie bólu i rozpaczanie.
Amy doskonale pamięta jaki trud włożył jej ojciec w prowadzenie najgłośniejszej sprawy "Bestii z Brentwood" Jacka i Lillian Grimes - małżeństwa seryjnych morderców, które zwabiało młode dziewczyny, w bestialski sposób gwałciło i mordowało zakopując ciała, tym okrutniejsze było to, że zamordowali również jedną ze swoich rodzonych córek. W trakcie śledztwa udało się ustalić miejsce porzucenia zwłok ofiar, poza trzema nastoletnimi dziewczynkami.

Krótko po powrocie do pracy, Amy otrzymuje list z więzienia od Lillian Grimes, która informuje komisarz o tym, że jest Jej biologiczną matką i ujawni miejsce pochówku trzech ostatnich ofiar pod warunkiem, że policjantka się z nią spotka. Świat staje w miejscu, okropne wspomnienia zaczynają powracać po tylu latach wypierania, a dorosła dziś Amy, ponownie staje się małą przestraszoną Poppy. Jednak po pierwszym doznanym szoku twarda jak skała, wychowana przez cudownego silnego człowieka, postanawia dokończyć to, o co walczył Jej ojciec i stawić czoło złu, które stanęło na jej drodze - tym samym podejmuje grę z biologiczną matką.

W tym samym czasie uprowadzona zostaje dziewczynka, która z każdą godziną ma coraz mniejsze szanse na ocalenie, a wszystkie ślady ponownie prowadzą do psychopatycznej kryminalistki Grimes. Gdzie leży prawda a gdzie kłamstwo, jak odróżnić to, co widzimy od tego co jest prawdziwe? Zegar tyka tik tak tik tak....

Ta pozycja to prawdziwa bomba, emocjonalny rollercoaster, który nie daje chwili na złapanie oddechu, jak rozpoczniecie przygodę z tą lekturą, to nie poprzestaniecie dopóki nie traficie na sam koniec. Wow wow i jeszcze raz wow, jedno czego żałuję to, to że tak szybko ją przeczytałam, ponieważ było to naprawdę szalenie niezwykłe spotkanie. Sam pomysł na fabułę jak dla mnie petarda, która wniosła orzeźwienie do gatunku thrillerów, a fakt, że pomysł został świetnie spożytkowany to tylko dodatkowy atut tej pozycji, bo z doświadczenia wiemy, że często na dobrym pomyśle sprawa się kończy, ale nie w tym wypadku.
Coś mi się wydaje, że za rok w propozycjach do książek roku 2020 znajdziemy tytuł "Prawda i kłamstwa"...