Nie patrz recenzja

"Nie patrz" jest bezpośrednią kontynuacją "Nie odpisuj", chociaż poprzez przedstawione wydarzenia mogłaby być swoją poprzedniczką. Ewa jest terapeutką znanej z poprzedniej części Martyny i wplątała się w niezłą kabałę- zostaje zmuszona szantażem do poprowadzenia śledztwa. Jest też Adam i tu z kolei mamy powtórzenie motywu dotyczącego przemocy kobiet wobec mężczyzn. Ten z kolei odbywa się za zamkniętymi drzwiami, bowiem Adam i jego żona uprawiają perwersyjny seks, który wymyka się spod kontroli.

Poprzez śledztwo Ewy poznajemy kolejne osoby, a historia się zazębia, wszystko się wypełnia. Ale nie wszystko ma sens i logikę, niektóre zachowania głównej bohaterki przyprawiają o ból głowy, a kobieta jest chyba w czepku urodzona, bo momentami ma takie szczęście. Któremu szaremu Kowalskiemu w dodatku alkoholikowi udałoby się wykiwać policję?

Co do pióra autora to nie zmienił on się w porównaniu z pierwszym tomem trylogii hejterskiej. Zdania są krótkie, tak samo jak rozdziały. I tak jak poprzednio ich zakończenia zmuszają czytelnika do rozpoczęcia kolejnej strony. Mimo tego odczułam pewne znużenie. Moss skupia się na tych samych motywach: przemoc wobec mężczyzn, uzależnienie od alkoholu. Po prostu ma się wrażenie, że już gdzieś się to czytało. Trudno było mi też zauważyć jakikolwiek rozwój postaci, ponieważ było ich zbyt wielu. Muszę jednak przyznać wielkiego plusa za to jak cała historia tworzy całość- wątki łączą się nawet w klarowną całość, praktycznie w samym finale i tak jak cała reszta szokuje. Zaletą jest także to, że autor porusza bardzo aktualne tematy dotyczące hejtu i depresji, które muszą wybrzmiewać na wszystkie strony, by w końcu być słyszalne. A ta historia, chociaż odrażająca i przerażająca, świetnie przedstawia negatywne skutki tych zjawisk.

"Nie patrz" również wywleka największe brudy człowieka na powierzchnię, aż do bólu i niesmaku. Mam nadzieję, że świat w rzeczywistości nie jest aż tak brutalny i brzydki. Sama nie wiem, co przyciąga mnie do tej trylogii, zakończenia wszystkich rozdziałów prowadzą do tego, że chcę więcej i więcej, chociaż ta lektura nie zawiera w sobie nic motywującego.