Ocean uczuć recenzja

Historia Anny, która jest opowiedziana w tej książce bardzo mnie wzruszyła. Czytając tą trudną powieść analizowałam swoje szczęśliwe życie. Intrygująca, budzącą współczucie pozycja, która porusza niezwykle trudny temat, jakim jest dorastanie w domu bez miłości.
Spodobało mi się, iż całość była opowiedziana przez trzecią osobę. Z czym spotkałam się po raz pierwszy. Już sam wstęp był niezwykle ciekawy i zastanawiałam się czy dalej będzie równie ciekawie. Nie zawiodłam się. Również zakończenie było inne niż zazwyczaj w książkach.
Książka ta porusza również temat wiary oraz to, że jeśli tylko wierzymy w coś mocno to jesteśmy w stanie to zrealizować.
Muszę przyznać, że w powieści znajdziesz ogrom mocnych słów, które w zależności od Twojej sytuacji w jakiej aktualnie się znajdujesz mogą zmusić do myślenia. Tak się zastanawiam również, że książka może nie być dla każdego. To nie jest lekka pozycja, mimo, iż czyta się ją bardzo szybko.
Bohaterowie przedstawieni zostali wykreowani na rzeczywistych. Bo czyż sami nie mamy czasem dość, a nasze zdrowie się "sypie" ? Szczególnie, moim zdaniem, dobrze wykreowana została główna bohaterka. Być może Tobie wyda się inaczej, ale ja jej szczerze współczułam.
Polecam tę trudną książkę dla każdego. Życie to nie tylko te piękne chwile ale również i te mniej przyjemne. Nie każdy może mieć szczęśliwe dzieciństwo, ale to jak będzie wyglądać nasza dorosłość zależy również od nas.
Bardzo ciekawi mnie już dziś drugi tom i jak zostaną przedstawione dalsze losy bohaterów.
Na koniec zostawię jeden z cytatów, które ciągle chodzą mi po głowie ☺️
"A teraźniejszość to przecież szczęście, którego tak łatwo nie zauważyć w pogoni dnia codziennego. To każdy wschód słońca o poranku, to każda filiżanka kawy wypita przed rozpoczęciem pracowitego dnia, to ludzie, którzy otaczają nas codziennie, to nasze dzieci, które właśnie ubrudzily się czekolada, i mąż, który nie może zrozumieć, że w szafie po praniu zawsze szuka drugiej skarpetki. "
Podsumowując polecam, warto przeczytać.