Ocean uczuć recenzja

"Każdy człowiek jest jedyny i wyjątkowy w swoim rodzaju. Każdy jest niczym wielka księga, w której zapisano wyjątkową historię, bo tę jedną jedyną. Naszą."

Anna od najmłodszych lat była doświadczana przez los. Wychowywana jedynie przez dziadków nie miała okazji zaznać beztroskiego dzieciństwa. Babcia na każdym kroku kontrolowała ją i kierowała jej życiem. Dla dziadka liczył się tylko alkohol i awantury. Codziennie poniżana i niekochana Anna, wyrosła na kobietę smutną i pełną lęku. Brak pewności siebie również utrudniał jej życie. Do czasu, aż poznała mężczyznę, który pokazał jej czym jest miłość i bezpieczeństwo. Czy to wystarczy, aby Anna była szczęśliwa i zapomniała o trudnym dzieciństwie?

"Starajmy się tak żyć, aby nie żałować ani jednej minuty, abyśmy mieli pewność, że bez względu na to, jaką decyzję podjęliśmy, była ona przemyślana i rozsądna. Dobra dla nas samych i wszystkich innych włączoną w tę sytuację lub wycinek naszego życia."

Ta książka okazała się zupełnie inna niż początkowo zakładałam. Napisana została w sposób z którym spotkałam się po raz pierwszy. Można odnieść wrażenie, że narrator opowiada historię swojej znajomej, analizując przy tym każdy aspekt jej życia. Nie jestem do końca przekonana czy taka forma mi odpowiada. Lektura tej książki była naprawdę przedziwnym doświadczeniem. Wydaje mi się, że każdy tę historię odbierze w inny sposób. Ostatecznie dużą rolę odgrywa tutaj wiara i wybaczenie. Każdy z nas inaczej podchodzi do takich tematów. Mamy różne przekonania i doświadczenia. Autorka zmusza nas, abyśmy przemyśleli i sami wyciągnęli wnioski na podstawie historii Anny. Jeśli chodzi o mnie, chyba nie do końca zrozumiałam co konkretnie autorka chciała przekazać. Sposób w jaki ta historia została przedstawiona średnio przypadł mi do gustu, co utrudniało trochę czytanie. Odnoszę wrażenie, że panował tam chaos. Być może gdyby została ona przedstawiona w inny sposób wyniosłabym z niej więcej?

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl