Zapach Mazur recenzja

Książka tego nowego wydawnictwa WasPos ukazała się w maju 2018 roku. Cechuje ją ładna okładka i uroczy tytuł. A to już wystarczy, żeby przyciągnąć czytelniczki szukające czytadeł, które nie pretendują do arcydzieła, ale zawierają ciekawą fabułę. Fabuła jest dwutorowa, bo z jednej strony zawiera współczesny wątek obyczajowy, a konkretnie przygody rozwódki Julki, a poza tym opowiada wojenną historię jej przybranej babki Gertrudy, do której na Mazury Julka zmuszona jest pojechać zamieszkać. Gertrda była Niemką, i o losy zwykłych Niemców też skrzywdzonych przez wojnę upomina się autorka tej książki.
Julka, główna bohaterka powieści to kobieta po rozwodzie, której w sumie odebrano całą rodzinę, bo nie dość, że mąż podczas pobytu za granicą znalazł sobie drugą żonę, to jeszcze zabrał ich syna, gdyż tak dyktowało dobro dziecka. Kobieta mieszka sama z kotem w ich wspólnym mieszkanku w Lublinie i wiąże koniec z końcem, przez kilka lat analizując swoją przeszłość. Prawdę mówiąc to ją rozumiem, bo ja też jestem osobą, która niełatwo godzi się z przeszłością. Julka ma dobry charakter i jako taka osoba ciągle dostaje kolejne kopniaki od losu: oczywiście jej były mąż-wąż jest ich fundatorem. Dodatkowo okazuje się, że miał on babkę na Mazurach, o której słowem nie wspomniał. A ona Julka jako osoba przyzwoita jedzie do niej. I tam, na Mazurach rozpoczyna się akcja, a właściwie dzieją się wydarzenia. Julka powolutku układa sobie życie - i o tym jest ta książka, a poza tym słucha historii Trudy, która z pochodzenia była Niemką. Po wojnie jako 'wróg Polski' nie miała okazji zwierzyć się nikomu z trudów wojennych i cierpień. O tym Niemców nie słuchano, nawet tych zwyczajnych. Historia opowiedziana przez Trudę jest ciekawa i bolesna.
Oba wątki - ten współczesny i ten historyczny - są bardzo ciekawe. Trzymają czytelnika w napięciu. Dobrze, że autorka przeplotła obyczajówkę tą historią Trudy, gdyż książka przez to jest ciekawsza i mniej szablonowa, nie ogranicza się tylko do przeciętnej obyczajówki, jakich wiele obecnie powstaje.
Język książki jest przeciętny, taki jak wiele współczesnych książek. Nie poczułam się uderzona artyzmem w tym zakresie. Ale jest komunikatywny i dobrze przekazuje treść bez wyższych aspiracji literackich.
Książkę czyta się z zaciekawieniem.
Ta powieść, pomimo że ciekawa, nie jest oryginalna. Owszem, jest ciekawa, owszem, wzruszająca, ale jest też szablonowa: kobieta z problemami szuka szczęścia i harmonii na prowincji. A czytelniczki jej kibicują, bo każda z nas ma często podobne problemy i każda z nas chciałaby poczytać o tym, że się ułoży, że można je pokonać, ze można znaleźć szczęście, a z każdego dołka można wyjść jeśli ma się kogoś bliskiego u boku. A poza tym, wiadomo, że przyroda koi obyczaje.
Daję więc jej 6 gwiazdek, bo to dobre czytadło. I brawo za podjęcie wątku Niemców na obecnych terenach Polski.