Obudzić szczęście recenzja

To moje kolejne spotkanie z twórczością Susan Wiggs, laureatką nagrody RITA, która bardzo interesuje się problemami lokalnej społeczności. Jest ona autorką ze sporym dorobkiem literackim, a jej książki są tłumaczone na kilkanaście języków. Swoją pierwszą książkę napisała w wieku ośmiu lat, starannie ją numerując, by wyglądała jak prosto z drukarni. Książka „Obudzić szczęście” to pozycja traktująca o zwykłych ludziach i zwykłych problemach, z którymi często i my sami się borykamy.
Sarah Daly wiedzie szczęśliwe życie u boku męża w Chicago. I choć szczerze nienawidzi tego miasta, to jest w stanie dużo poświęcić dla małżeństwa, dla związku, który na pierwszy rzut oka, wydaje się być po prostu idealny. Ale taki nie jest, i choć przetrwali i zwyciężyli chorobę Jacka, choć mieszkają na pięknym osiedlu, w ślicznym domku, i niczego im nie brakuje, to nic nie jest tak, jak być powinno. Bo co to za związek, gdy liczą się tylko pragnienia jednej strony, gdy wszystko robimy z myślą i pod dyktando ukochanego. Sarah uświadamia to sobie dopiero w momencie, gdy przyłapuje męża z inną kobietą. Mimo bólu, rozczarowania i gniewu jaki czuje, wie, że decyzja może być tylko jedna. Pakuje się i wraca do rodzinnego miasteczka w Kalifornii, gdzie zamiast użalać się nad samą sobą, dochodzi do wniosku, że czas zacząć w końcu żyć dla siebie. Jednak nic nie jest takie proste i po powrocie do Glenmuir, okazuje się, że roczne starania o dziecko, w końcu przyniosły skutek, tylko dlaczego akurat w takim momencie? I co na to powiedziałaby Shirla, bohaterka jej komiksów.
Zabierając się za tą książkę, nie miałam obaw, że mi się nie spodoba, znałam już styl i możliwości autorki i wiedziałam czego mogę się spodziewać. Jednak książka w pewien sposób mnie zaskoczyła, bo może i historia jakich wiele ostatnio, ale jednak coś w sobie ma, a autorka pokazała, że w tym temacie można jeszcze wiele przekazać czytelnikowi. Nie tylko drogę do odnalezienia samej siebie, do swojego miejsca na ziemi. Susan Wiggs porusza temat dzieci z rozbitych rodzin, pokazując nam nie tylko ich odczucia i życie w niepewności, strachu, zagubieniu, ale też jak wiele cierpliwości muszą wykazać rodzice, by dziecko czuło się kochane, by nie czuło się winne rozpadu rodzinny.
Autorka ma lekkie pióro, dzięki czemu powieść tą czytało mi się szybko i z dużą przyjemnością. Nie brakowało momentów, gdy mogłam się wzruszyć ale także i pośmiać. A pomysł wstawienia scenek z komiksów, przed każdą częścią, był doskonały!!!
Z czystym sumieniem, polecam, wszystkim tym, którzy lubią czytać o małych miasteczkach, tajemnicach i odnajdywaniu siebie. O drodze do szczęścia i spełnianiu marzeń.