Polesia mszar recenzja

Z opowiadaniami jest ten problem, że ledwo się zaczną, to już się kończą – dlatego rzadko je czytam. Uważam też, że potrzeba nie lada umiejętności, by napisać dobre opowiadanie, które naprawdę coś mówi i przekazuje, jest czymś więcej niż tylko historyjką. Jeszcze większych umiejętności potrzeba, by osiągnąć w tej dziedzinie mistrzostwo. Na ile sztuka pisania opowiadań udała się autorce zbiorku Polesia mszar?

Otóż udała jej się naprawdę dobrze. Są to sprawnie napisane, przemyślanie skonstruowane teksty. Pomysłowe, z wyraźną (i niekiedy zaskakującą) puentą, nierozmemłane, konkretne, okraszone delikatnym poczuciem humoru i obecnością elementów magicznych. Ich bohaterowie to najczęściej postacie rzeczywiste, mniej lub bardziej znane. Spotkamy tu więc Ninę Andrycz, Witkacego czy Louise Arner Boyd, amerykańską podróżniczkę, która w latach trzydziestych XX wieku przemierzała i fotografowała Kresy. Szczególnie ważną postacią wydaje się Ferdynand Ossendowski, słynny pisarz, podróżnik i antykomunista. Książkę otwiera opowiadanie sięgające czasów pierwszej wojny światowej i mające, jak sądzę, szczególne znaczenie dla autorki, bo naznaczone jest akcentem osobistym. Istotne, że nawet jeśli mamy do czynienia z fikcyjnymi bohaterami (albo ich duchami), autorka snuje swoje opowieści w oparciu o poleskie legendy lub inne przekazy o wydarzeniach, które faktycznie miały miejsce. Wydobywa je i utrwala w czuły, pełen uroku sposób. Myślę, że na tym zależało jej najbardziej, na zapisaniu tych poleskich epizodów, które uznała za warte ocalenia.

Podobały mi się wszystkie opowiadania, a jest ich dziewięć. To ciepła, choć momentami smutna lektura. Szczególne wzruszenie wywołało to o litewskich nosicielach książek (myślę, że wykorzystam je w szkole na zajęciach lub przygotowując jakąś uroczystość) oraz, ze względu na upodobanie do wierzeń słowiańskich, opowiadanie o bogini Mokosz.

Polesia mszar to niewielki objętościowo zbiór, ale zdecydowanie wart poznania. Szkoda byłoby go przeoczyć, dlatego polecam go Waszej uwadze.