Kobieta w deszczu recenzja

Najnowsza powieść Doroty Milli to wysuwający się bezsprzecznie na plan pierwszy obraz kobiecej przyjaźni i solidarności, dających siłę i wsparcie, bezinteresowną akceptację i bliskość nie do przecenienia. Tak jednym zdaniem można byłoby opisać tę budującą, ciepłą i romantyczną historię dającą początek niezmiernie kobiecemu cyklowi „Sadze nadmorskiej”, ale oczywiście zdradzę Wam nieco więcej.

Trzy kobiety, Aletta, Julia i Eryka, spotykają się, gdy każda z nich będąc na życiowym zakręcie potrzebuje odrobiny wsparcia, zrozumienia i zmiany perspektywy. Dzięki żywiołowej Eryce relacja pomiędzy psychoterapeutką Alettą, a jej pacjentkami przeradza się w prawdziwą przyjaźń. Ich spotkanie jest impulsem do zmian, których się obawiały, których konieczności nawet sobie nie uzmysławiały doszukując się winy w sobie i pogrążając w sieci kłamstw i manipulacji.

Toksyczny związek Julii ukazuje jak narcystyczna natura partnera może zdominować, stłamsić, pozbawić chęci życia i pewności siebie. Ciągłe przytyki, ocenianie, obwinianie ze strony osoby, która twierdzi, że kocha, a faktycznie żeruje na partnerze podbudowując tym własne ego nie mogą pozostać bez wpływu na zdrowie fizyczne i psychiczne. I to właśnie historia Julii najmocniej wybrzmiewa i to za nią najbardziej ściskałam kciuki, by otworzyła oczy i dała sobie szansę na zmianę.

Autorka wplata w fabułę również sprawę kryminalną, związaną z pracą Aletty w szpitalu psychiatrycznym i pewnym tajemniczym pacjentem twierdzącym, że ktoś czyha na jego życie. Przy jej rozwiązywaniu pojawiają się pracownicy agencji detektywistycznej, którzy odegrają tu specjalną rolę. Bezpośrednia Eryka natomiast, mimo własnych problemów małżeńskich i rodzinnych, jest niczym impuls elektryczny pobudzający fabułę. Uwielbiam jej teksty!

Powieść Doroty Milli traktuje przede wszystkim o emocjach, z którymi czasem sobie nie radzimy, których przyczyn nawet sobie nie uświadamiamy. Pokazuje też, że po każdym deszczu w końcu wyjdzie słońce, warto jednak mieć kogoś, kto pomoże nam przejść przez najgorszą ulewę podając parasol.