Obietnica recenzja

Obietnica to książka wypełniona pewnego rodzaju smutkiem i filozofią. Główny bohater Jan to emerytowany nauczyciel języka angielskiego, samotny, mieszkający w bloku z traumą bz dzieciństwa. Jego życie toczy się dość rutynowo, a to na korepetycjach, które wciąż prowadzi, a to na pielęgnacji ogródka, który polubił dzięki pewnej tajemniczej osobie. Początkowo nawet trudno stwierdzić, czy jest szczęśliwy, czy wręcz przeciwnie. Wszystko przeżywa krok po kroku, dzień po dniu. Z czasem jednak dowiadujemy się więcej i poznajemy lepiej człowieka, którego mamy na kartach powieści.

Jan zażywa leki, ale nie takie standardowe, jak ludzie po sześćdziesiątce zwyczajowo przyjmują. Ma też oryginalną znajomą, którą odwiedza rzadko, a zazwyczaj wtedy, gdy znajdzie jej kota. Tu nic nie jest zwyczajne. Nawet ich rozmowy, a także poczucie humoru jest specyficzne, a już najbardziej sposób w jaki rozmawiają. W życiu Jana wiele się zmienia, gdy poznaje pewnego starszego człowieka z demencją i pomaga mu. Z kart książki, aż bije smutek, rutyna, może dlatego kolejne wydarzenia będą dla czytelnika zaskoczeniem i zdziwieniem.

Początkowo może się wydawać, że autor skomponował kolejny kryminał jeden z wielu, ewentualnie kryminał z domieszką filozoficznych rozważań. Jeśli ktoś tak uważa, to z pewnością nie raz zostanie zaskoczony. Autor nie bawi się w klasykę, nie prowadzi wątków z delikatnością. Wręcz przeciwnie uderza z zaskoczeniem, tak aby zmienić wszystko to, co budował w czytelniku. Język jest raczej prosty, zrozumiały dla wszystkich historia zaś dla tych, co lubią pomyśleć, bać się, dziwić. Powieść jest napisana w sposób surowy i mocny, bez owijania w bawełnę i dbania o delikatność. Historia prowadzi nas coraz głębiej i głębiej przez nieznane rejony wyobraźni. Bohater stopniowo przeobraża się na naszych oczach, a my zaczynamy rozumieć, że nikt nie jest taki, za kogo się podaje. I że pozory mogą mylić i to bardzo.

Polecam na jesienne wieczory.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl