Pamiętnik i inne pisma z getta recenzja

Książka ukazała się w roku 2012 w wydawnictwie W.A.B. Liczy sobie 256 stron, ale na to składa się 'Pamiętnik', pisany przez Korczaka od maja 1942 roku do 4 sierpnia. Następnego dnia poszedł ze współpracownikami i z dziećmi na Umschlagplatz skąd trafił do Treblinki. Poza pamiętnikiem książka zawiera listy, teksty o dzieciach i bajki wojenne, terapeutyczne. Korczak musiał być wspaniałym bajkoopowiadaczem.
Ważne w odbiorze Pamiętnika jest sposób i czas jego pisania. Korczak mówi, że pisał nocami albo nas ranem w zaawansowanym okresie wojny. On chyba zdawał sobie sprawę, że to jego testament duchowy i chyba pisał, żeby pozostać człowiekiem. Bycie człowiekiem to myślenie, to idee i poglądy, to świat wewnętrzny. Nie mnie się wypowiadać, ale myślę, że Korczak otaczał się w odhumanizowanym świecie. Pamiętniki były ucieczką od tego co dookoła. Książka jest opatrzona zdjęciami z ulic getta. Widać porządek, ale i głodne, wychudzone twarze. Korczak w sumie tylko raz bardzo konkretnie mówi o tym koszmarze, gdy wylicza karty dzieci z Domu sierot na Chłodnej (chyba), dziewięcioro na dziesięcioro dzieci umierało w przeciągu 3 miesięcy od przyjęcia! Mówi jeszcze o tym martwym ciałku dziecka, owiniętym w papier przez matkę.... I w tym wszystkim Korczak sobie żył.
W każdym razie z całości tych pism wyłania się rozmyślający nad tym wszystkim, nad tym światem człowiek smutny, świadomy przemijania, czujący lata na ramieniu i widzący, ze tylko dzieci są jakąś nadzieją na jutro, na przyszłość. Przepiękne były te fragmenty pism, w których Korczak relacjonował wypowiedzi dzieci na temat szczęścia, albo tego kim chcą zostać jak dorosną. Rozrzewniła mnie też bajka o kolegach z podwórka. Przepiękna.
Korczak podsumowuje swoje życie. Mówi o ojcu i o lęku przed obłędem, jaki mu towarzyszył od zawsze. Wspomina swoich przodków i próbuje sam przed sobą podsumować to, jakim człowiekiem stał się.
Trudno jest napisać o wszystkim, co rozważał Korczak. Jego stronice są skondensowane. Pewnie musiał oszczędzać papier. Więc jest treściwie i o ważnych tematach.
Polecam Wam, bo warto.