Wychowany wśród wikingów recenzja

Debiut Dariusza Lubińskiego Wychowany wśród wikingów opowiada historię młodego mężczyzny, który wchodzi w dorosłość. Pierwsze bitwy, tytuły, pierwsza kobieta. To przyjemna lektura, jednak czasem jest za mało akcji, do której przyzwyczaja nas autor w pierwszej części książki.
Einar to młody wiking, pochodzi z rodu Słowian. Jego matka miała drugiego męża i wtedy został przybranym synem jednego z wojowników. Razem z synem ojczyma, wychował się, wierząc w Odyna i bogów, którzy są czczeni przez wikingów. Ma talent do wielu rzeczy, dobry z niego łucznik, wojownik, ale t patrząc również na innych bohaterów, wydawał mi się bardzo spokojnym.
Pierwszym ważnym punktem w życiu bohatera jest wyzwanie w łucznictwie, które podejmuje. Dzięki niemu dostaje propozycje poznania ojczyzny swojego prawdziwego ojca. Wreszcie będzie mógł zobaczyć skąd pochodzi i kim jest. Książka szybko nabiera tempa, dużo bitw, walk, a także ważne rozmowy.
Książka ukazuje dwie kultury: słowiańską i nordycką (kulturę wikingów), poznajemy wierzenia, zachowanie tych ludów. Jest to bardzo przyjemna część książki i opisywana ciekawie, wręcz z pasją.
Akcja książki toczy się mniej więcej w X wieku, co łatwo rozpoznać po wydarzeniach na ziemiach polskich. Z wiary w wielu bogów lud przechodzi na wiarę w Krista, czyli Chrystusa. Mamy tu wiele postaci, które można znać z historii. Jest to bardzo przyjemny smaczek. Choć historia jest fikcyjna, to można poczuć się jakby czytało się coś prawdziwego, coś co mogło się wydarzyć.
Tempo książki często się zmienia, co według mnie jest minusem. Z walk, polowań i wydarzeń znaczących przechodzimy do długich dialogów i opisów, które mocno spowalniają tempo czytania. Przynajmniej tak było u mnie.
Plusem jest wiele wydarzeń, które umożliwiają poznanie tradycji związanych ze ślubami, biesiadami, rozmowy przy ogniskach, a także realia odległego świata, jeśli chodzi o kwestię ożenku i związane z nim problemy. Na pewno bardzo zaskoczył mnie fakt, jaki powód mógł podać mężczyzna by wziąć rozwód, zrezygnować z małżeństwa. Nie będę zdradzać więcej, bo myślę, że dla takich rzeczy warto poznać tą pozycję.
Książka powinna przypaść do gustu wielu osobą lubiącym te klimaty, a także pozwoli poznać czytelnikom przedstawione w niej kultury. Jest to dobra pozycja i jak na debiut ma dobry pomysł i sposób prowadzenia. Choć czasem ma się już trochę dość wolniejszych części akcji to warto ją skończyć.
Dziękuję za książkę Klubowi Recenzenta serwisu nakanapie.pl