Szwedzki kryminał recenzja

,,Szwedzki kryminał" to trzeci tom cyklu o Tomku Winklerze. To co warto zaznaczyć, to fakt, że ta część różni się odrobinę od poprzednich. Jest zdecydowanie poważniejsza, choć nie zabrakło w niej żartów i humoru typowego dla Tomasza. Sam gatunek też uległ pewnej zmianie, bo według mnie jest to sensacja połączona z kryminałem.

Na drodze Tomka staje Rabek. Przestępca odsiedział swój wyrok, ale okazało się, że na wolności może nie zaznać spokoju. Prosi Tomasza o pomoc, ponieważ boi się o to, że jego współwięzień, który uciekł z zakładu psychiatrycznego, może czyhać na jego życie. Kilka dni później policja znajduje jego ciało. Tomek postanawia zająć się tą sprawą i odszukać Psychozę, który w przeszłości został oskarżony o morderstwo dziecka. Okazuje się, że mężczyzna skrywa tajemniczą przeszłość. Czy Winklerowi uda się odszukać Psychozę? Jaki wpływ miały na niego tajemnice z przeszłości?

Styl pisania niezmiennie uważam za niezwykle przyjemny, przez książkę się wprost płynie. Zawiera ona wulgaryzmy, lecz są one idealnie wplecione w sytuację, podobnie jak znany już humor Tomasza. Historię poznajemy z perspektywy teraźniejszej oraz wydarzeń z przeszłości życia Psychozy. Bohaterowie, którzy pojawili się w tym tomie byli charyzmatyczni i różnorodni. W tej części mniejszy udział w wydarzeniach miała babcia Roma, ale niezmiennie pozostawała świetnym tłem i dopełnieniem historii, podobnie jak Iwa. Wątek romantyczny był bardzo realny i ciepły, zdecydowanie najlepszy jaki mógł się tutaj pojawić.

Śmierć Rabka i dochodzenie w tej sprawie było tylko początkiem historii i o dziwo, stanowiło wątek poboczny. Głównym wątkiem okazało się być rozwiązanie rodzinnej tajemnicy Psychozy, który ostatecznie był naprawdę dobry, chociaż znalazłam w nim kilka minusów. W książce panowała napięta atmosfera i akcja rozwijała się szybko. Klimatu dodawał wątek sekty, w której w dzieciństwie funkcjonował Psychoza, i był świetnym dopełnieniem historii.

Mam pewne zarzuty co do zakończenia. W przeciwieństwie do poprzednich tomów było ono w połowie otwarte. Mam wrażenie, że wątek śmierci Rabka nie został dobrze wyjaśniony, choć rozumiem, że pewne wydarzenia miały nas nakierować w stronę jego zakończenia. Niemniej jednak brakowało mi tam poparcia jakimiś dowodami, a nie tylko domysłami. Zakończenie wątku tajemnicy rodziny Psychozy było zaskakujące i ciekawe, chociaż w jeden jego aspekt nie byłam w stanie uwierzyć.

Mimo wszystko, polecam tę serię ze względu na ciekawe zagadki kryminalne i dozę humoru!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Agora!