Obciążeni. "Eutanazja" w nazistowskich Niemczech recenzja

,,Obciążeni" to książka trudna - nie tylko ze względu na tematykę, ale także język i styl - surowy i czysto faktograficzny.
Omawiana pozycja jest pokłosiem ponad 30 lat badań autora nad zagadnieniem ,,eutanazji" w Trzeciej Rzeszy - ,,dobrej śmierci" o której nie decydowali pacjenci, a nazistowscy lekarze.

Dla rządu Trzeciej Rzeszy osoby cierpiące na problemy psychiczne lub fizyczne były ,,darmozjadami", pieniądze potrzebne na ich utrzymanie można przeznaczyć było na inne, ważniejsze w mniemaniu nazistów cele.

Autor nie tylko z naukową precyzją dokumentuje automatyczny wręcz proces morderstwa, oddaje także głos samym ofiarom. Frieda Fiebinger napisała na przykład : ,,Taka nędza, a my wszystkie brudne i trzeba nas do tego nosić. Jesteśmy teraz traktowane tak zimno, nie wiem już, co to miłość". Ernst Putzki natomiast: ,,Ludzie stają się jak zwierzęta i jedzą wszystko, co mogą dostać od innych (...) Śmierć z głodu siedzi nam na karku".

,,Obciążeni" to tytuł, który można interpretować dwojako, o czym pisze także autor - z jednej strony to osoby chore, których należało się pozbyć, z drugiej sprawcy, którzy przeprowadzając badania na mózgach zamordowanych, zdobywali tytułu naukowe.

Aly pochylił się jeszcze nad jedną grupą, która w badaniach jest zazwyczaj pomijana, mianowicie nad rodzinami, które oddawały swoich bliskich do ośrodków. Niektórzy z nich walczyli o to, by uratować ukochaną osobę, inni chcieli, by jej cierpienie skończyło się jak najszybciej. Zgadzam się z autorem, że nie możemy oceniać wyborów i postaw takich osób. Życie w czasie wojny było ciężkie, chora osoba wymagała opieki, dodatkowo państwo nie wspierało finansowo takich rodzin, wręcz przeciwnie.

Na koniec to, co wstrząsnęło mną najbardziej. Autor zadedykował książkę swojej córce, Karline, która krótko po narodzinach zachorowała na zapalenie mózgu. Nie potrafię sobie nawet wyobrazić, co musiało się dziać z autorem, gdy badał dokumenty, mając w głowie myśl, że w innych czasach jego córka mogłaby być kolejnym nazwiskiem na liście zapomnianych ofiar.