Całe szczęście świata recenzja

Po przeczytaniu najnowszej powieści Agnieszki Krawczyk "Całe szczęście świata", pierwszego tomu cyklu "Zwyczajna magia", mam ogromną chęć odwiedzić okolice Jeziora Czorsztyńskiego. Jego piękno Autorka ukazała tak sugestywnie, że już oczami wyobraźni widzę siebie pływającą po nim łódką i podglądającą ptaki. Dodatkowo urzekło mnie, że główna bohaterka pojechała tam kamperem, bo i ja bardzo lubię podróżować w ten sposób.

Powieść Autorki to jednak nie tylko zachwyt nad pięknem natury, ale również przenikająca do serca opowieść o różnorodności i nieprzewidywalności relacji międzyludzkich. W malowniczej i odciętej od codziennego zgiełku Czystej Wodzie kipi od emocji, wzajemnych podejrzeń, niesnasek i tajemnic.

Główna bohaterka, Michalina, to dojrzała kobieta, która zmaga się z bolesną przeszłością i skomplikowanymi relacjami rodzinnymi. Wdowa po Andrzeju próbuje ułożyć swoje życie na nowo, choć na jej drodze stają zarówno była żona Andrzeja, jak i pasierbica Pola. Ich wzajemna niechęć, podsycana przez uprzedzenia i walkę o majątek, odzwierciedla głęboko zakorzenione rany, które trudno uleczyć.

Decyzja Michaliny, by wyruszyć w podróż kamperem, początkowo wydaje się desperacką ucieczką, ale szybko okazuje się, że otwiera przed nią nowe możliwości zawodowe, towarzyskie i emocjonalne. Z jednej strony podziwiamy więc piękno ludzkich pasji, rodzące się przyjaźnie i fascynacje, a z drugiej czasem wręcz z niedowierzaniem śledzimy skalę ludzkiej podłości i moralną zgniliznę.

Michalina wraz z przyjaciółką Renatą wkładają całe serce w renowację zabytkowej polichromii w starej wieży. Równie wielka pasja bije z działań energicznej Ireny Skierki, zwanej "Iskierką", która daje używanym rzeczom drugie życie, barwiąc je naturalnymi barwnikami i nanosząc roślinne motywy. Nie inaczej jest w przypadku profesora Biernata, miłośnika ptaków, prowadzącego na tym terenie projekt badawczy z grupą studentów. Te barwne postacie wnoszą do historii wiele ciepła i humoru, eksponując też wartość pracy wykonywanej z prawdziwym oddaniem.

Powieść ukazuje, jak różnice pokoleniowe, brak dialogu i uprzedzenia wpływają na relacje między ludźmi a za każdym konfliktem kryje się bagaż doświadczeń, który bohaterowie noszą w sobie jak niewidzialne rany. Postaci, choć z pozoru różne, łączy wspólne pragnienie szczęścia i spełnienia, choćby na własnych warunkach. W tej historii nie brak również nieoczekiwanych zwrotów akcji i niespodziewanych tajemnic z przeszłości i rzecz jasna Autorka po raz kolejny stworzyła fascynującą powieść, od której trudno się oderwać. Pierwsze pytanie, które nasunęło mi się po jej przeczytaniu, brzmi: kiedy ukaże się kolejny tom?