Jak z obrazka recenzja

Na przykościelnym cmentarzu budzi się kobieta. Nie ma pojęcia jak się nazywa ani kim jest. Pomaga jej przypadkowo spotkany policjant - Will, który właśnie przeprowadził się do Los Angeles. Niedługo potem okazuje się, że kobieta ma na imię Cassandra, jest wziętym antropologiem i... żoną holywoodzkiego gwiazdora, Alexa Riversa. Pytaniem pozostaje tylko to, z jakiego powodu znalazła się na wspomnianym wcześniej cmentarzu.

Świat gwiazd, wielkich produkcji filmowych, olbrzymich domów i kosmicznych pieniędzy miesza się ze skrajnie innymi rzeczywistościami. Z jednej strony widzimy plan filmowy w Tanzanii i oscarową galę, z drugiej biedę, indiańskie rytuały, a z jeszcze innej obrazy pijaństwa i okrucieństwa w rodzinnych domach głównych bohaterów.

Cała trójka - Cassie, Alex i Will, miała trudne dzieciństwo. W niektórych momentach odnosiłam wręcz wrażenie, że to właśnie przeszłość jest głównym sprawcą ich problemów w dorosłym życiu. I pewnie tak było. Zabrakło mi jednak odrobiny "przeciętności" u głównych bohaterów, kawałka zwyczajnego człowieka.

Temat przemocy w rodzinie wydaje się być dosyć wdzięczny, ale historia stworzona przez Jodi Picoult jakoś mnie nie porwała. Zaczęłam czytać, na początku coś tam się nawet działo, powoli się wciągałam, ale z każdą kolejną kartką byłam coraz bardziej zmęczona. Historia jest naprawdę mało dynamiczna, a temu faktowi nie pomaga, że dodatkowo przerywana jest retrospekcjami - zajmują one pół książki (a może więcej!) oraz indiańskimi czy eskimoskimi legendami. Mnie to trochę przeszkadzało. Właściwie po zamknięciu książki stwierdziłam, że tyle samo treści można było zmieścić na czterdziestu kartkach.

Nie mogę o tej książce powiedzieć - zła. Jestem jednak trochę zawiedziona, bo czytałam sporo o Jodi Picoult i spodziewałam się czegoś... no nie wiem, czegoś więcej, chociaż przyznam, że nie do końca umiem to "coś więcej" zdefiniować. Może to dlatego, że tzw. książki o życiu to nie jest to, co lubię najbardziej.