Jacek recenzja

To najlepsza książka, jaką w tym roku przeczytałam. Pouczająca, poruszająca i wzruszająca.
Monumentalna biografia ikony opozycji. Choć pisana przez jego przyjaciółki, nie jest pomnikowa, tak jak Jacek Kuroń pomnikowy nie był. Historia wiecznego buntownika, jego życie i ewolucja poglądów: od marksisty do demokraty. Autorki weryfikują wypowiedzi bohatera, które zamieścił w swojej autobiografii, bowiem lubił on zmyślać i ubarwiać historie ze swojego życia. Docierają do archiwów ZMS, PZPR, IPN oraz prywatnych. Rozmawiają z dziesiątkami osób, które Jacka znały. Nie wszystkim zapisał się dobrze w pamięci...
To także XX- wieczna historia Polski, bowiem opisane jest także życie ojca i dziadka bohatera. Dramatyczna historia walki o prawa najbiedniejszych, o prawa człowieka. Rewolucja 1905, międzywojnie we Lwowie, II wojna światowa, potem stalinizm, okres gomułkowski, gierkowski, powstanie Kor-u i Solidarności, lata w rządzie, które były chyba jego największym rozczarowaniem...
Jest też oczywiście historia wielkiej i dramatycznej miłości Kuronia i jego żony Gajki. Listy, które pisali do siebie do więzienia i z więzienia i ośrodków internowania są naprawdę wzruszające. Choć żona nie miała z nim łatwego życia...
Książka jest bardzo dobrze napisana i mimo że ma prawie 800 stron czyta się ją momentami jak dobry thriller sensacyjny. Jest też poruszająca, zwłaszcza w ostatniej części, która dotyczy choroby i śmierci Jacka Kuronia. Rzadko daję 9 gwiazdek, w zasadzie tylko klasyce literatury. Myślę, że ta książka taką klasyką kiedyś będzie. Polecam każdemu.