Jacek recenzja

Człowiek ikona. Nawet gdy przestał pełnić rolę ministra jeszcze przez długi czas cieszył się zaufaniem społeczenstwa na poziomie ponad 80%. Ideowiec, społecznik, który zawsze starał się żyć i działać w zgodzie z samym sobą. Jego życiorys ma wiele aspektów które z perspektywy czasu można nazwać błędami ale łatwo o tym mówić mając obecną wiedzę o tym jak przez ostatnie dziesięciolecia zmieniała się sytuacja polityczna w Polsce. Jacek Kuroń nie tylko te przemiany obserwował ale od wczesnej młodości był ich uczestnikiem. Za swoje zaangażowanie zapłacił wysoką cenę i nie chodzi tylko o lata które spędził w więzieniu ale o fakt iż działalność polityczna była u niego zawsze na pierwszym miejscu. Choć do szaleństwa kochał swoją żonę Gajkę to nie był on przykładnym mężem i ojcem dla swojego jedynego syna Maćka. Ważniejsza była Polska, internowani koledzy czy tworzące się ruchy takie jak KOR a potem Solidarność.

Nie jestem fanką pióra Anny Bikont a to ona wraz z Heleną Łuczywo jest współautorką biografii Jacka Kuronia. Podziwiam jej pracowitość i niezwykłą skrupulatność w zbieraniu informacji ale jej stronniczość i epatowanie własnym zdaniem zawsze mnie drażniło.
Obawiałam się że ta książka, z racji na bliskie relacje obu pań z bohaterem, będzie pomnikiem bez skazy. Na szczęście autorki nie poszły tą drogą. Piszą o Jacku Kuroniu bez cenzury, wytykając mu błędy i potknięcia do których sam też potrafił się po latach przyznać.

"Jacek" to portret człowieka, którego celem było sprawienie, aby w Polsce żyło się lepiej a miarą tego jak jest zawsze był los tych najsłabszych, wykluczonych.

Mnóstwo w tej książki historii i polityki bo losy bohatera śledzimy od II wojny światowej aż po czasy współczesne. Niektóre fragmenty wymagały dużej samodyscypliny aby przez nie przejść ale bez tego kontekstu trudno byłoby zrozumieć postawę Jacka Kuronia i jego życiowe wybory.

Książkę wzbogacają liczne zdjęcia, fragmenty prywatnej korespondencji między Jackiem Kuroniem a jego żoną które mi, osobie która rzadko się wzrusza, wycisnęły niejedną łzę.

To rzetelna i ciekawie napisana biografia człowieka, który w powszechnej pamięci na zawsze zostanie zapamiętany jako ten, dla którego los tych wykluczonych - bezrobotnych, niezaradnych życiowo czy pokrzywdzonych przez historię jest wartością nadrzędną.

Zachęcam Was do lektury.