Stowarzyszenie Umarłych Poetów recenzja

                     

 



  Kto z was nie oglądał klasyka "Stowarzyszenie umarłych poetów" z niesamowitą rolą Robina Williamsa jako ekscentrycznego nauczyciela literatury angielskiej w szkole pełnej zakazów i nakazów?

   Chyba każdy z nas widział ten film przynajmniej raz w życiu i za każdym razem chciał być na miejscu uczniów Johna Keating'a i powiedzieć na głos: O Kapitanie! mój Kapitanie!
Jeśli nie oglądaliście tego filmu, musicie jak najszybciej nadrobić zaległości.

Książka jest powieścią inspirowaną tym właśnie filmem. Dla osób, które widziały film, książka jest swoistym przypomnieniem całej historii, którą można się rozkoszować w nieskończoność.

     "Stowarzyszenie Umarłych Poetów" to opowieść o grupie młodzieńców, uczniów elitarnej i szanowanej szkoły, w której więcej jest zakazów i nakazów, niż wolności.
     Ich uporządkowany dotychczas świat zostaje zachwiany przybyciem nowego nauczyciela literatury angielskiej. Wspomniany wcześniej John Keating za nic ma szkolne zasady ograniczające możliwość rozwoju i odnalezienia własnego głosu. Za sprawą słów budzi w nich chęć bycia unikalną jednostką, walki o własne marzenia i pragnienia, chęć zdobywania nieosiągalnego. Staje się dla nich nauczycielem życia, nie tylko literatury. I przyjacielem.
     Wszystko, co dobre, kiedyś musi się skończyć i tak na drodze nauczyciela i młodzieńców pojawia się problem, którego żadna ze stron nie jest w stanie rozwiązać...

   Powieść jest przykładem, że warto iść pod prąd, walczyć o siebie, własne przekonania, marzenia. To opowieść o tym, by żyć chwilą, zamiast czekać na marny koniec.
    Warto zwrócić uwagę na zmiany zachodzące w bohaterach, w ich toku myślenia i pragnieniach. Na walkę nie tylko w świecie rzeczywistym, ale przede wszystkim na walkę wewnętrzną bohaterów. Na fakt, że literatura może zmienić życie, a fragmenty czy cytaty mogą stać się nieśmiertelne.

   "Stowarzyszenie Umarłych Poetów" nie jest pozycją obszerną, ale z całą pewnością bardzo wartościową. Czytając, ma się wrażenie bycia jednym z bohaterów tej mistrzowskiej historii o poszukiwaniu siebie i własnego zdania.
    Wiem, że dla niektórych powieść ta może wydać się słaba w porównaniu do filmu, ale moim zdaniem nie powinno się porównywać tych dwóch światów. To, co aktorzy zrobili na ekranie z tą historią jest epickie, nie do porównania z niczym innym. Wersja książkowa ma wszystko to, co mieć powinna - dobrze poprowadzoną akcję, emocje, wpływ na wyobraźnię czytelnika.
      Polecam powieść nie tylko miłośnikom filmowej wersji tej historii, ale przede wszystkim tym, którzy jeszcze nie znają Johna Keating'a i jego podopiecznych.