Żywy beton recenzja

Q: Jakie wydawnictwo króluje w Waszych biblioteczkach?

U mnie, bezkonkurencyjna jest @fabrykaslow, której nowy przedstawiciel pojawił się na mojej półce. Jest to debiut Michała Głowacza "Żywy beton". Wiem, że nie wszyscy czytelnicy tak mają, ale osobiście lubię sięgać po debiuty, ponieważ często można natrafić na perełki, które nie są nagłośnione i czasem można je przegapić. Czy w tym przypadku również tak było?

Niestety, nie do końca. Przyznam to od razu, niezbyt siadł mi styl autora. Najbardziej z powieści podobał mi się pomysł na świat, w którym Europa w zasadzie nie istnieje, a jednym z głównych siedlisk ludzkich jest Afryka. Nie jest to typowe w dziełach kultury, więc to zdecydowanie na plus. Do tego warto pochwalić pomysł z Sylvanami, żyjącymi obok ludzi. Ale chyba największym plusem według mnie są drobne wstawki z nawiązaniami do współczesnego świata, ale dopasowanymi do książki. Szkoda tylko, że czasem oderwane są od fabuły, przez co nic nie wnoszą, ale jest to przyjemne puszczenie oczka.

Co do fabuły, nie do końca przekonało mnie wykonanie całości. Mam wrażenie, że akcji jest za dużo, na za małej ilości stron, przez co momentami dochodzi do sytuacji, gdzie dostajemy dosłownie streszczenie tego jak główna bohaterka wszystko już sprawdziła w mieście i lecimy dalej, bo nie ma na to czasu. Do tego, tak naprawdę nie ma z niczym problemów i jest niepokonana. Szczerze, nie przepadam za takimi bohaterami, którzy są zbyt mocni i nie mają żadnych problemów. Bohaterka, Lulu, nie wzbudziła we mnie większych emocji, co innego Gałązka i ich relacja, która wprowadziła dużo dobrego do powieści. Nie doznałem też wielkiego szoku przy zwrotach akcji, a choć bardzo je lubię, to preferuję takie, które porządnie mną wstrząsną.

Podsumowując, książka jest ciekawa, ale dla mnie ma mankamenty i nie do końca mnie przekonała. Nie jest jednak gniotem, przez który muszę żałować poświęconego czasu.

Więcej moich recenzji znajdziecie na Instagramie @chomiczkowe.recenzje, gdzie serdecznie zapraszam.