Kukułcze jajo recenzja

Jakiś czas temu przeczytałam na forum miłośników kryminałów pogardliwą opinię (wyrażoną przez mężczyznę - to ważne dla dalszego ciągu tej opowieści), że saga o Fjällbace to babska literatura. Opinia ta wywołała lawinę komentarzy oburzonych miłośniczek Camilli Läckberg, które przekonywały autora opinii, że to świetne kryminały i jak można o nich wypowiadać się tak pogardliwie i wcale się nią nie zachwycać? Przez jakieś 10 sekund też byłam oburzona. A potem zaczęłam się nad tym zastanawiać.

No bo owszem. Książki Camilli Läckberg to "babska" literatura. Napisane przez kobietę i czytane głównie przez kobiety. To nie są "męskie" kryminały - z szybką akcją, detektywem po przejściach, gdzie dobro i zło często się ze sobą mieszają, a z wątków obyczajowych mamy ewentualnie seksualne przygody bohaterów. Tutaj akcja toczy się niespiesznie, a główna bohaterka jest dobra, ciepła, mądra. Erica to szczęśliwa żona i matka. A przy tym nie jest idealna. Pozostali bohaterowie też są realistycznie nakreśleni. Mają swoje słabości, ale wiemy, że stoją po stronie dobra. To dobrze, bo dla zbrodni potrzebna jest przeciwwaga, choć u Läckberg wątki obyczajowe w stosunku do kryminalnych rzeczywiście są mocno rozbudowane.

Miło było spotkać starych znajomych, niestety jeśli chodzi o wątek kryminalny, ta część sagi mnie zawiodła. Zazwyczaj są bardzo dobrze poprowadzone, ale w "Kukułczym jaju" były oczywiste, a wskazówki aż biły po oczach, więc wszystko było jasne na długo przed końcem (smuteczek). Jakby autorka za bardzo skupiła się na kobiecej części (obyczajowej) kosztem męskiej (kryminalnej). Mimo wszystko wątek kryminalny powinien być nadrzędny, obyczajowy jest dodatkiem.

Camilla Läckberg w swoich książkach porusza aktualne problemy - byli imigranci, byli homoseksualiści, teraz są transseksualiści. Poprawne politycznie tematy odhacza z konsekwentnym poświeceniem. Do tej pory traktowałam ten naiwny i trochę dziecinny dydaktyzm pobłażliwie, ale jego nachalność zaczyna mnie już męczyć i irytować. Na szczęście zakończenie dotyczące Eriki i Patricka, nie wpisuje się w modne trendy, co ratuje powieść przed umieszczeniem jej wśród innych powieści tendencyjnych.

No i wyszło, że jednak babski znaczy gorszy. Na pocieszenie napiszę, że równie gorsze często są męskie kryminały, zagadki może i dobre, za to tło zupełnie nierealistyczne. Po prostu dobry kryminał jest uniwersalny, nie ma płci. A co ma? Znakomitą zagadkę i świetne tło. Jak u królowej, która jest tylko jedna i wiadomo, że Agatha Christie👑