The Night Shift recenzja

Dwie niemal identyczne zbrodnie, które dzieli piętnaście lat. Przypadek czy sprawca powrócił? Gdy w lodziarni w Linden zostają zamordowane dwie nastolatki, a jedna cudem uszła z życiem, agentka Sarah Keller wraz z młodym adeptem Atticusem Singhiem drążą sprawę szybko łącząc ją z niemal identycznymi zabójstwami dokonanymi w wypożyczalni filmów w New Jersey w sylwestrową noc na przełomie wieków.

Opis wydawniczy sugeruje, że powieść będzie miała ścisły związek z tzw. klątwą milenijną, której wszyscy obawialiśmy się właśnie na styku roku 1999 i 2000. Okazało się, że w zasadzie fabuła ma z tym dość nikłą zbieżność – prócz zabójstwa dokonanego właśnie tej przełomowej nocy, nic więcej nie zachodzi w tym kontekście.

Historia przedstawiana jest naprzemiennie z perspektywy trzech osób: terapeutki Elle, agentki Keller i prawnika Chrisa. Każdy z bohaterów opowiada swój niezależny fragment historii, czasem pojawiają się także retrospekcje dotyczące nocy pierwszego zabójstwa. Cała historia jest dość zmyślna i, mimo że przedstawiona w niezbyt zawiły sposób, to jednak potrafiła mnie wywieść w pole. Moje początkowe przypuszczenia co do sprawcy obu morderczych wydarzeń okazały się kompletnie nietrafione. Zakończenie, które tak naprawdę rozgrywa się na kilku ostatnich stronach, przynosi zupełnie inną wersję i demaskuje winnego, który cały czas był obecny w powieści.

Nie znajdziemy w powieści żadnych skomplikowanych rysów osobowościowych ani analiz psychologicznych, są za to trudne sytuacje życiowe bohaterów i to, jak one wpływały na ich dalsze życie. Autor stworzył wiarygodną historię, która naprawdę mnie zaciekawiła. Powieść jest skondensowana pod względem treściowym, otrzymujemy niemal wyłącznie istotne informacje, brak tu przydługich opisów, co akurat dla mnie, oddziałuje na plus, brak też dygresji spowalniających akcję i donikąd nieprowadzących. Lektura jest lekka w odbiorze za sprawą naturalnego stylu, w którym autor stawia na krótkie, rzeczowe zdania.

Wydawnictwu Czarna Owca dziękuję za czytelniczą "nocną zmianę" :)

Mam dwie uwagi "redakcyjne":
1. Zdanie, które jest trochę niedorzeczne: "Chris ogląda metkę w kołnierzu marynarki. Brioni. Nigdy nie słyszał o tej firmie, ale wie, że jest droga"... A skąd to wie, skoro nie słyszał o firmie? Wizjoner?
2. Ciężarna agentka Keller, kiedy została wezwana na akcję zakłada sukienkę ciążową, jak sama mówi, jedną z dwóch, które jeszcze na nią pasują... trochę później będąc w toalecie "podciąga spodnie"... - to ten sam dzień, a w międzyczasie nie było słowa na temat tego, że Sarah zmieniła odzież.