Ścigana recenzja

Nikki Boyd leciała samolotem do domu, w którym miała spotkać swojego dawno niewidzianego ukochanego. Ich związek dopiero się zaczynał i od początku nie był łatwy, ale wiadomo, że los potrafi jeszcze bardziej uprzykrzyć życie. Niespodziewanie samolot wpada w turbulencje i musi awaryjnie lądować. Podczas tego manewru ginie pasażer siedzący dwa miejsca od Nikki a kobieta, która siedziała obok niej znika zaraz po tym, jak otwierają się drzwi samolotu, już po wylądowaniu. Okazuje się, że ową kobietą była Erika Hamilton, świadek w prowadzonym przez FBI śledztwie. Agenci werbują Nikki, która zajmuje się osobami zaginionymi - i wymagają od niej niemożliwego. Znaleźć kobietę szybciej, niż zrobi to oskarżony, przeciwko któremu miała zeznawać. 
Jak widać miłość musi poczekać - albo całkowicie się odwlec, bo życie Nikki wisi na włosku... "Ścigana. Akta Nikki Boyd" to książka, która ma przede wszystkim szybkie tempo. Czytanie tej pozycji to zdecydowanie nie jest przejażdżka spokojnymi uliczkami, ale pędzenie pustą autostradą, bez żadnych ograniczeń. Co chwilę coś się dzieje, zwroty akcji są tak niespodziewane i szybkie, że nie raz wróciłam się stronę czy dwie do tyłu, żeby w zdumieniu zrozumieć, co się właśnie wydarzyło. Autorka wymaga od czytelnika całkowitego skupienia - i w zamian za to oferuje dobrą historię, będącą połączeniem dreszczowca, romansu i odrobiny kryminału. 
Najmniej w tej książce urzekło mnie to, że nie można było przyzwyczaić się do żadnego bohatera. Albo inaczej - przyzwyczaić się można było jak najbardziej, ale nie miało to większego sensu, bo dość szybko znikał on z fabuły. Albo został zabity, albo ranny, albo po prostu odsunięty na bok. Naprawdę, gdy trzeci mój "ulubieniec" wylądował na OIOMie albo w czarnym worku na zwłoki, lekko się zdenerwowałam. I przezornie nie przyzwyczajałam się już do nikogo. Ale poza tym jednym minusem, świetnie się bawiłam, leżąc pod kocykiem i przeżywając makabryczne trzy dni Nikki Boyd. 
I dodam jeszcze - z perspektywy kocyka wszystko wydaje się łatwiejsze. A tak naprawdę, gdyby mi przyszło być na jej miejscu... Cóż, szybko podzieliłabym los moich "ulubieńców". Polecam.