Kastor recenzja

Kastor, Kastor... I co ja mam z Tobą zrobić, co o Tobie powiedzieć, napisać? Nie jest to złe, ale nie jest też dobre. Trochę niby coś w sobie ma, a jednocześnie jest po prostu przeciętne.
Tak naprawdę, chyba najtrudniej pisze się o książkach, które ani nas nie zachwyciły, ani nie są tymi, które nam się zupełnie nie podobały.
Wiem, że Pani Agnieszka Lingas-Łoniewska ma spore grono fanów, jak na razie myślę, że ja jednak do tego grona nie dołączę. To była chyba trzecia czytana przeze mnie książka tej autorki i jednocześnie trzecia przy której szału nie było, nie czułam jakichś większych emocji, więzi z bohaterami. Po prostu czytałam, przerzucałam kartki, ale trzeba przyznać, że te przerzucają się bardzo szybko ;)
Kastor to alter ego Konstantego, człowieka sukcesu, prezesa wielkiej firmy. Obie te postaci mają w sobie mrok, zdają się też nie mieć w sobie emocji, a już na pewno nie te pozytywne, podwładni Konstantego wręcz się go boją. Cały ten mrok mężczyzna próbuje wyrzucać z siebie podczas podziemnych walk MMA, gdzie z maską na twarzy zmienia się właśnie w Kastora.
Niestety, tego MMA jest w książce bardzo mało, tak naprawdę jest gdzieś tam w tle, kilka razy Kastor walczy, ale nie poczujecie ciarek, nic Wami nie wstrząśnie, to wszystko po prostu...gdzieś tam sobie jest.
Pewnego dnia w firmie Konstantego, pracę zaczyna Anita. Młoda dziewczyna po przejściach być może jeszcze gorszych niż on sam? I tak, to wszystko co przeszła w swoim życiu dziewczyna jest straszne, a jednak tych brudnych, ciemnych emocji tutaj brakuje. Wiemy, że to jest straszne, bo takie rzeczy są po prostu straszne, ale w książce wcale nie daje nam to w pysk. A powinno.
Ten mroczny mężczyzna i ta wystraszona kobieta, no właśnie, miałam wrażenie, że ktoś wyciął z książki co najmniej kilkanaście, a raczej kilkadziesiąt stron. Nie ma tego momentu zakochiwania się, po prostu nagle są zakochani, kochają! Nie kupiłam tego zupełnie, nie poczułam. Coś znikąd. W dodatku komuś przypadkiem wypuściło się chyba torebkę cukru i zamiast ziarenek, wysypała się na te kartki ona cała.
Nie wiem czy sięgnę po kolejne części tej serii. Nie mówię tak, ale nie mówię też nie.