Nigdy nie będę twoja recenzja

Dziś przychodzę do was z książką, dla której zarwałam dwie nocki, a uwierzcie mi, rzadko mnie się to zdarza ostatnio. Ale świat Adairów do takiego stopnia mnie pochłonął, że z jednej strony nie mogłam się oderwać od lektury wertując kartka za kartką, a z drugiej, nie chciałam opuścić ani malowniczej Szkocji, ani bohaterów. Przedłużyłabym chętnie tę przygodę.
Jeżeli czytaliście pierwszą część #anadairfamily "Jutro będziesz mój", to z pewnością zwrociliście uwagę na klimat, który stworzyła Samantha Young. Hipnotyzujące piękno Szkocji w połączeniu z charyzmatycznymi bohaterami doprawione szczyptą niebezpieczeństwa.
Kontynuacja porywającego romansu "Nigdy nie będę twoja" rozszerza poznaną już historię o dwójkę równie fascynujących bohaterów. Wspomnę tylko, że każdą część można czytać osobno.
Kiedy po dramatycznych wydarzeniach związanych z zamachem na życie Robyn, jej siostra Regan przybywa do Ardnoch, żeby odnowić rodzinne relacje, nie spodziewa się, że znajdzie tu nową pracę. Brat narzeczonego Robyn, Thane Adair, poszukujący niani dla dwójki swoich pociech, proponuje posadę młodej Amerykance. I jak można się spodziewać, Regan szybko znajduje wspólny język z maluchami, ale zaczyna też darzyć uczuciem ich ojca.
W tej historii znajdziecie wszystko, co tygryski lubią najbardziej, od dużej różnicy wieku pomiędzy bohaterami po bardzo interesującą relację szef - podwładna. Autorka doskonale pokazała kontrast pomiędzy bohaterami, zarówno związany z ich usposobieniem jak i różnicami kulturowymi. Tradycjonalista Thane, poukładany facet przed czterdziestką i żądna poznawania świata i ludzi temperamentna dwudziestopięciolatka. Zbyt dużo ich dzieli.
Ale czy będą umieli pokonać te różnice?
Samantha Young w niesamowity sposób pokazała walkę bohaterów i z samymi sobą, i z ich demonami przeszłości. Rozterki, ból i strach były tak przejmujące i dotkliwe, jakbym odczuwała je na własnej skórze.
Autorka słynie z tego, że potrafi doprowadzić czytelnika do wrzenia igrając na emocjach. Były momenty, kiedy serce ściskało mi się z bólu, a łzy same cisnęły się do oczu i chciało mi się krzyczeć. Były też momenty bardzo refleksyjne. I to jest cała Samantha Young!
Nie mogę nie wspomnieć o zabawnych momentach i pozostalych bohaterach, którzy mam nadzieję wyjdą na pierwszy plan w następnych częściach. Czekam z niecierpliwością 💕