Niezwykła wędrówka Harolda Fry recenzja

Raz na jakiś czas uda mi się odnaleźć prawdziwy skarb. Mam tu na myśli autora, którego książki mnie zachwycają. Rok temu czytałam „Marzenie panny Benson”. Początkowo do tej książki zachęciła mnie okładka, a treść dopiero potem. Już wtedy wiedziałam, że Rachel Joyce stanie się jedną z moich ukochanych autorek.

Teraz czytelnicy mają możliwość zapoznać się z jej nową powieścią, „Niezwykła wędrówka Harolda Fry”. Sama nie wiem, która z jej książek bardziej mi się podobała.

„Niezwykła wędrówka Harolda Fry” opowiada o pewnym starszym panu, emerycie, który pewnego dnia dostaje list od przyjaciółki sprzed lat. W nim ta przyjaciółka, czyli Quennie, pisze że umiera na raka. Harold w przypływie jakiegoś nieznanego mu wcześniej impulsu postanawia pójść do Quennie przez całą Anglię. Wierzy, że w ten sposób Quennie będzie żyła, a przynajmniej do czasu ich spotkania. Podejmuje decyzję tak jak stoi i wyrusza w drogę. Początkowo jego żona nie widzi w tym sensu, myśli nawet że może Harold ją zdradził, jednak prawda jest zupełnie inna.

To powieść wielowymiarowa. Im Harold jest dalej w swojej wędrówce, tym więcej rzeczy z jego życia się dowiadujemy. Dowiadujemy się jak wyglądało jego małżeństwo, jak wyglądały jego relacje z synem i nawet z samą Quennie. W tej wędrówce w głąb siebie, bo ta książka mówi głównie o tym, nic nie jest takie jakie na pierwszy rzut oka wyglądało. Ta wędrówka to też swego rodzaju terapia. Proces pogodzenia się z przeszłością, rozliczenia się z nią i zaakceptowania jej. To powieść o wybaczaniu sobie i innym, o zaczynaniu od nowa. Jednym słowem ta książka jest piękna. Z pozoru zwykła książka, staruszek idzie do przyjaciółki, a jednak nie. Ta książka do dużo więcej. To zapis ludzkich emocji i próba uporania się z nimi.

Rozdziały są bardzo dobrze przemyślane. Są podzielone na bohaterów, raz czytamy o Haroldzie podczas wędrówki, raz o jego żonie w ich domu, a innym razem o Quennie. Do tego retrospekcje w przeszłość i prosty a zarazem plastyczne język jakim została napisana książka i jest właściwie powieść doskonała.

Polecam z całego serca. Ta książka zapada w pamięć i nie daje o sobie zapomnieć.