Dzwonek na długą przerwę recenzja

Rok 2008. W Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Tartaku Górnym już od początku roku szkolnego dzwonek na długą przerwę oznacza dla części uczniów jedno: prześladowanie.
Wataha szykuje się na kolejny rok poniżania przez tzw. elitę.
Najbardziej zawsze obrywa Wagan, który kolejny rok nie widzi możliwości uwolnienia się od Michała i jego świty.
Obie grupy jeszcze nie wiedzą, że druga klasa będzie początkiem zmian dla nich wszystkich.
Nie spodziewałam się, że ta książka może wywrzeć na mnie aż tak duże wrażenie, bo czytałam już tak wiele różnych historii, że myślałam, iż nic mnie już nie zdziwi. Może dlatego, że w naszej szkole atmosfera była świetna i nie przypominam sobie, żeby ktoś był kiedykolwiek gnębiony. Niestety, to się zdarzało, zdarza i będzie zdarzać nagminnie, ponieważ za mało ludzi reaguje na szkolną przemoc.
Wataha reprezentuje wszystkich prześladowanych w szkole za wygląd, status materialny, płeć, orientację i jakąkolwiek odmienność. Elita... no cóż. Ciągle słyszy się o tzw. bananach, którzy myślą, że bogactwo rodziców daje im większe przywileje.
Autorka poruszyła w książce wiele trudnych tematów i zrobiła to w tak niezwykły sposób, że nie raz miałam łzy w oczach. Najbardziej wzruszył mnie wątek przepięknej przyjaźni Wagana i jego niezwykłej grupy, która pomimo prześladowań trzymała się razem i była gotowa bronić każdego jej członka.
Piękne i niesamowicie szczegółowe opisy tańca z ogniem przenosiły mnie na małomiasteczkowe rynki, gdzie mogłam poczuć bijące od tancerzy ciepło. Zawsze mnie taki taniec fascynował.
Utwory muzyczne, których całą masę można znaleźć w książce, przeniosą Was do najwspanialszych lat tego tysiąclecia. Było co wspominać.
Fantastyczny pomysł z lekcjami zamiast tradycyjnych rozdziałów – a na dodatek każda lekcja ma swój własny temat i za nim podąża.
Bohaterowie są niesamowicie prawdziwi. Polubiłam całą Watahę bez wyjątku!
Kolejny plus za idealne oddanie małomiasteczkowego klimatu, w którym rządzi kler i gospodarz miasta, a uprzedzenia wylewają się z każdej strony. Nic się do dzisiaj prawie nie zmieniło.
Bardzo dziękuję za egzemplarz do recenzji i za cenną naukę tolerancji.
Moim zdaniem to świetna książka.