Czerwony notes recenzja

"Czerwony notes" to książka, która wzrusza do łez. Wzrusza do łez prawdą na temat prawdziwej miłości. Pokazuje, że życie nie trwa wiecznie i żeby nie odkładać naprawdę ważnych spraw na później, bo później no cóż, może być naprawdę za późno.

"Życzę ci wszystkiego tyle,ile potrzeba.Tyle słońca ile potrzeba,żeby rozjaśniło dni.Tyle deszczu, ile potrzeba,żebyś doceniła słońce. Tyle radości, ile potrzeba na wzmocnienie duszy, ale też tyle smutku, ile potrzeba byś potrafiła docenić drobne przyjemności w życiu.I tyle spotkań, ile potrzeba, żebyś przywykła do pożegnań."

Główną bohaterką jest Doris, starsza Pani, która ma już dziewięćdziesiąt sześć lat. Mamy możliwość poznać jej przeszłość, jej przeżycia, jej miłość, jej ciężkie życie. Doris prowadzi czerwony notes. Zapisuje tam imiona ludzi, którzy w jakiś sposób wpłynęli na jej życie. Przy większości nazwisk widnieje już napis "zmarł' lub "zmarła". Doris czuje się samotna, bo prawie każdy już nie żyje, a jedyną bliską osobą, która jej została jest Jenny, która mieszka daleko od niej, w Ameryce. Historia w żaden sposób nie jest naciągana. Ujrzymy w niej samą prawdę. Zahaczymy o wojnę. Muszę przyznać, że przeżycia Doris z tego okresu najciężej mi się czytało. Ciążyły mi na sercu i nadal ciążą.

Książka, która doprowadza mnie do łez musi być naprawdę dobra. A "Czerwony notes" zrobił to i pod koniec tej pięknej powieści płakałam jak bóbr. Jeśli szukacie wyciskacza łez to polecam tę książkę całym sercem!