Spalona żywcem recenzja

Spalona żywcem to historia kobiety, która została wychowana w muzułmańskiej rodzinie. Jej świat przez wiele lat ograniczał się do domu, podwórka oraz łąki na której pasła owce. Świat Souad był brutalny, bo w Jej rodzinie kobiety były traktowane gorzej niż zwierzęta. Za każde małe przewinienie ojciec rodziny potrafił użyć przemocy w bardzo brutalny sposób. Wylana niechcący woda z wanny skutkowała uderzaniem głową małej Souad o wannę, a przyniesienie chwilę później herbaty również skutkowało użyciem. Dla przeciętnego Europejczyka jest to sytuacja nie do pomyślenia, ale jednak są miejsca, w których kobiety są brutalnie bite za błahe sprawy, a za rozmowę czy stosunek przedmałżeński są po prostu zabijane w imię obrony honoru rodziny.
Souad jest ofiarą tak zwanej zbrodni honorowej – właśnie dlatego, że w swojej dziecięcej jeszcze naiwności uwierzyła, że mężczyzna, z którym straciła dziewictwo weźmie z nią ślub. Tak się nie stało, a ona została sama z nienarodzonym jeszcze dzieckiem – skazana na śmierć z rąk kogoś z rodziny. Dziewczyna jednak jakimś cudem przeżywa podpalenie, rodzi syna i zostaje objęta pomocą w odległym kraju. Jak się dowiedziałam, to nie jest normalny przypadek, bo kobiety takie jak Souad zwykle nie mają takiego szczęścia jak nasza bohaterka. Ona nie tylko przeżywa straszną zbrodnie, ale ma szansę na ułożenie sobie życia w bezpiecznym, albo raczej względnie bezpiecznym miejscu.
Ta książka wzbudziła we mnie wiele emocji – od współczucia, poprzez żal i w końcu zadowolenie z tego, że urodziłam się i wychowałam w kraju, w którym mam dostęp do nauki; mogę nosić spodnie; rozmawiać z kolegami i nosić makijaż bez obawy, że zostanę zamordowana przez własnego ojca, kuzyna czy szwagra w imię ratowania honoru mojej rodziny. Tą książkę polecałabym szczególnie kobietom, które wciąż narzekają na tych bezwzględnych mężczyzn, którzy tak strasznie traktują naszą płeć, bo ta powieść pozwala docenić nie tylko to kim jesteśmy, ale również możliwość walki o swoje interesy bez narażania się na brutalną i nieoczekiwaną śmierć z błahego powodu.
Ta niepozorna książka przekazała mi przesłanie, którego jeszcze długo nie zapomnę. Mianowicie uzmysłowiłam sobie, że nie ma tak złej sytuacji, z której nie byłoby wyjścia – trzeba tylko odważyć się wyjść z patosu.