Echo recenzja

"Echo" jest kolejną książką, na jaką trafiłam, w której wspinacz traktuje góry jako istoty, które należy szanować i okazać przed nimi pokorę. W przypadku Maudit jest to znamienne, gdyż to góra inna niż wszystkie. Wymyka się wszelkim mapom i skalom, z milczącą aprobatą przyjmuje życia w ofierze i zsyła na ludzi ich echa w trakcie burz śnieżnych. Echa, które rozbrzmiewają skargą na niekończące się, wszechogarniające zimno i wywołują obłęd. Nie było wiadomo, co dzieje się z ludźmi na szczycie, bo nikt żywy stamtąd nie wrócił. Nikt prócz Nicka, który trafił tam przypadkiem ze swym towarzyszem Augustinem, a wrócił sam z koszmarnie oszpeconą twarzą. Nicka, który teraz przeraża swego ukochanego chłopaka, Sama, a wiele osób przebywających w jego towarzystwie prędzej czy później popełnia samobójstwo. Nicka, który samą swoją obecnością wywołuje u ludzi objawy nietypowej choroby prowadzącej nawet do śmierci. Czy Sam odkryje, co kryje się za pokiereszowaną twarzą jego partnera? Czy zdoła go uratować? Czy pokona własne demony z przeszłości?

Bardzo trudno oddać niesamowity urok tej powieści w recenzji. W trakcie lektury czułam się zahipnotyzowana, osaczona, przerażona i zaczarowana słowami. Książka jest bogata w opisy, jeśli ktoś ich nie lubi mógłby się zmęczyć lekturą. Jednak są one bardzo potrzebne by stworzyć klimat i budować napięcie. Za to, kiedy w te opisy wplata się akcja to czytelnik zgrzyta zębami z napięcia. Mamy tu ogromną dawkę takiej podskurnej grozy, przez którą czujemy dyskomfort, musimy sprawdzić czy nikt nas nie obserwuje, czujemy, że czycha na nas coś złego. To umiejętne połączenie twórczości Lovecrafta, Poe i Kinga, doprawione współczesnym stylem i realiami dla dodania realizmu. Wątek miłosny wpleciony w koszmarne wydarzenia jest nienachalny, za to bardzo ważny i potrzebny i mówię to ja- przeciwniczka romansów w mrocznych książkach.

Sięgając po "Echo" warto mieć dla niego trochę więcej czasu. Po pierwsze dlatego, że niezły z niego grubasek (ponad 600 stron), po drugie dlatego, że to lektura, która wymaga skupienia, nie przeczytam je szybko ani pobieżnie, po trzecie bardzo ciężko jest je odłożyć chociaż na chwilę. Jednak naprawdę warto poświęcić czas tej książce!