Echo recenzja

„Echo” przykuwa uwagę oryginalną okładką, wprowadza niepokój, tajemnicze, mroczne góry, a czarne ptaki dodają grozy i powodują skojarzenie z niekwestionowany mistrzem dreszczowców……

Wyprawa w Alpy, która zamieniła się w piekło. Debiutancka powieść niderlandzkiego młodego pisarza, którą sam Stephen King uznał za genialną. Już sam prolog zapowiada przerażającą lekturę, a liczne polecenia autorów tego gatunku tylko wzmagają zainteresowanie.

Echo, moje skojarzenie, to zjawisko dźwiękowe, ulubiona zabawa z dzieciństwa. Niezliczone razy wchodząc do lasu, krzyczałam echo, echo,…. a dźwięk odbijał się od ścian lasu i powracał do mnie, ileż to było radości.
Jednak „Echo” Thomas Olde Heuvelt to powieść, budząca w czytelniku mnóstwo napięcia i niepokoju. Ukazująca grozę i złożoność zjawiska, a nawiedzony klimat potęguje strach czytelnika. Pojawiające się praktycznie w każdym rozdziale ptaki, budzą przerażenie, zawsze zwiastują nadejście serii zaskoczeń i grozy. Ciekawie zastosowana koncepcja nawiązująca do lokalnych wierzeń, zabobonów, czy nawet mitów. Bo mityczny bohater budzi pozytywne skojarzenia. Bezsilność człowieka wobec boskich wyroków, choć tu tytułowy bohater nie występuje przeciw Bogu, tylko nawiedzonej, żywej górze. Historia wspinacza, opowieść o ogromnej pasji, o niezrozumiałej przez przeciętnego człowieka determinacji i nieokiełznanej miłości do gór, która staje się pewnego rodzaju obsesją, a nawet klątwą.

Thomas Olde Heuvelt jest doświadczonym alpinistą i podczas lektury było czuć, że autor porusza się w rejonach dobrze mu znanych. Techniczne szczegóły związane z wyprawą w wysokie góry, zostały fachowo z dokładnością znawcy opisane.

Stephen King i George R. R. Martin zachwycili się prozą Heuvelta, bo zdecydowanie jest się czym zachwycać, jest to historia, która zasługuje na miano, jednej z lepszych powieści mroku.

Bo ,,Echo’’ Thomas Olde Heuvelt niesie słowa, obrazy, myśli, odbija się nie w przestrzeni, ale w świadomości i pamięci czytelnika.

,,Dobra powieść grozy nie kończy się śmiercią. Pobrzmiewa w niej echo czegoś o wiele straszniejszego. Czegoś, co jest ukryte głębiej, warstwy, która jest straszniejsza niż cokolwiek innego’’.
Moja ocena 7/10 tylko dlatego, że przez pierwszą część książki nie mogłam złapać kontaktu z fabułą.