Pewnego dnia recenzja

Po 18 latach sekret Marienne wychodzi na jaw. Przed jej drzwiami staje Kirby- nastoletnia córka, którą postanowiła oddać do adopcji. Poznanie dziewczyny zmienia kobietę.

PEWNEGO DNIA to chwilami nudna historia, przedstawiona z dwóch punktów widzenia- córki i matki. Strasznie zawiodłam się na tej książce, oczekiwałam wielu wzruszeń i emocji, a tymczasem musiałam zmuszać się do przeczytania tej historii do końca. Nie spodobało mi się zakończenie, jak dla mnie wiele spraw zostało jeszcze nie doprowadzonych do satysfakcjonującego finału.
Pozwól, że przedstawię Ci Marienne i Kirby:

Marienne- biologiczna matka Kirby. Kobieta pracuje w telewizji i wydaje się tym chełpić. Ma problemy z okazywaniem Kirby uczuć i jakiejkolwiek empatii. Samolubna snobka, która ciągle szuka usprawiedliwień dla swoich decyzji. Kłamczucha (jak można tak długo przemilczeć istotne fakty?), tchórzliwa i niegodna bezwarunkowej miłości swojego dziecka. Nie współczułam jej ani trochę i wcale, ale to wcale jej nie rozumiałam. Denerwowało mnie te ciągłe gadanie "to, że oddałaś ją do adopcji było odważne i szlachetne", ja wcale nic w tym dobrego nie widziałam.

Kirby- humorzasta nastolatka, córka biologiczna Marienne. Chociaż bardzo próbowałam to jej nie polubiłam. Nie kupiłam tego "nie pasuje nigdzie", "nic mi nie wychodzi", jak dla mnie grała ofiarę, którą nie była. Dziwiłam jej się jak mogła być tak czasami podła wobec swoich adopcyjnych rodziców.

Nie spodobało mi się, że autorka zbyt dużą uwagę przywiązywała do nieistotnych rzeczy (co mnie interesowało jakie sklepy lubiła Marienne?). Denerwowało mnie, że akcja się tak późno rozwinęła, a gdy na końcu zaciekawiła mnie wreszcie ta historia, to autorka postanowiła obejść się ze mną brutalnie, pozbawiając mnie jakiegokolwiek zakończenia.

Jako ciekawostkę przestawię, że pojawiła się w tej książce już wcześniej znana para czytelnikom Emily Gffin- Claudia i Ben (DZIECIOODPORNA).

Kłamstwem byłoby, gdybym poleciła tą książkę, chociaż wiernym czytelniczkom tej pani może przypaść do gustu (może, ale żeby nie było, że nie ostrzegałam).