Pewnego dnia

Raz za razem przekonuję się że literatura tak zwana ''kobieca'' nie przypada mi do gustu i jakoś za każdym z tych razów komuś udaje się namówić mnie na jakąś kolejną babską pisaninę, lub inny mierny wyciskacz łez. Tak było i w przypadku książki Emily Giffin ''Pewnego dnia''
Kiedy ją skończyłam zaczęłam się zastanawiać, po co czytałam ją aż do końca i wymyśliłam że chyba tylko po to by przekonać się że sztampie stanie się zadość, że autorka jak po sznureczku poprowadzi akcję dokładnie tak jak ja ją przewidziałam. Wcale nie czuję się dumna z tego przewidywania, książka jest tak bardzo ''amerykańska'', że zdziwiłabym się gdyby pani Giffin czymkolwiek mnie zaskoczyła.
Oto snobka Marianne, w wieku nastoletnim rodzi córkę, wynik jednej upojnej imprezowej nocy. Natychmiast oddaje dziecko do adopcji, za co jest bez przerwy chwalona przez swoją matkę, jaka to była wspaniała i jaką cudną rzecz zrobiła że nie usunęła, tylko oddało rodzinie która bardzo chciała mieć dziecko (ciekawe skąd wiedziała że ta rodzina to nie żadna patologia hę?). Dorosła już Marianne, wielka producentka serialu i wciąż wielka snobka, pierwsze co robi to cudem odnalezioną córkę zabiera gdzie? NA ZAKUPY!! Oczywiście do markowych sklepów w których ciuchy kosztują krocie.
Nagle jednak jej biologiczna córka Kirby, przejawiająca nastoletni bunt wobec swoich rodziców adopcyjnych, wobec kobiety która ją bez pardonu oddała zmienia się w kochaną córeczkę, zwierzającą się z problemów z najlepszą przyjació...