Skompromitować papieża. Nieznane fakty i dokumenty dotyczące Jana Pawła II recenzja

Ta niewielka broszurka doskonale odzwierciedla politykę pogardy komunistów wobec Polaków i wybitnych osobowości.

Autorzy są dziennikarzami śledczymi, w swoich publikacjach poruszają tematykę kościelną; odsłaniają przed nami próbę zdyskredytowania Karola Wojtyły w oczach społeczeństwa.

Ideologia marksistowsko- leninowska przestała być atrakcyjna, postanowiono działać szybko. Do tego zadania został oddelegowany kapitan Grzegorz Piotrowski (za pół roku uprowadzi i zamorduje księdza Jerzego Popiełuszkę). W sukurs przyjdzie mu również osławiony Jerzy Urban ze swoimi wynurzeniami. Esbecy nie przebierają w środkach, sięgają po wszystkie możliwe sposoby.

W styczniu 1983 roku ten z wykształcenia nauczyciel matematyki przybywa do Krakowa ze specjalną misją; obecnie jest wysokim rangą funkcjonariuszem Departamentu IV MSW (wyznaczonego do walki z Kościołem katolickim), cieszy się względami samego generała Czesława Kiszczaka, cóż mając takie poparcie można wszystko, dosłownie. Uczy się od najlepszych. Zadanie Piotrowskiego jest naglące, prędko musi zorganizować prowokację uniemożliwiającą Janowi Pawłowi II przyjazd do ojczyzny. Nie może zawieść mocodawców, winien działać sprawnie i szybko. Formuje więc grupę mającą wkroczyć do mieszkania jednego z przyjaciół papieża i podrzucić sfabrykowany dziennik Ireny Kinaszewskiej (grafomańskie opisy romansu z dawnym krakowskim kardynałem). Tego zadania podjęły się dwie funkcjonariuszki Służby Bezpieczeństwa, współpracownice Grzegorza Piotrowskiego.

''Zmartwieni" dygnitarze natychmiast o swoim ''odkryciu informują Watykan. Oczywiście cała sprawa była farsą.

Czy podstęp się uda? Czy zleceniodawcy osiągną swój cel?

Irena Kinaszewska była rozwódką, przyjaciółką Karola Wojtyły, co władza postanowiła skwapliwie wykorzystać. Jej rzekomy pamiętnik to prawdziwy paszkwil, jego zawartość merytoryczne jest zerowa, jeszcze dziś niektórzy wierzą w jego autentyczność. Nie jest tajemnicą, że esbecy byli grafomanami.

Książkę czyta się rewelacyjnie, prawie jak najlepszy kryminał, ewentualnie thriller. Tyle że wszystkie zaprezentowane fakty nie są fikcją literacką. Sporo się dzieje, plusem jest wciągająca narracja.