Hurt/Comfort recenzja

Życie Artura jest, lekko mówiąc, dość zagmatwane. Jest on skrajnie nieśmiały, język polski w szkole to dla niego czarna magia (a już niedługo matura!), ciężko jest mu dogadać się z ojcem, jego matka przebywa nie wiadomo gdzie, w dzieciństwie często przybierał formę kozła ofiarnego, dzięki czemu zyskał umiejętność walki. Walki z czasem i przestrzenią, gdy uciekał przed problemami i, kolokwialnie mówiąc, wpierdolem. Za to Janek to chłopak, który ma zwariowaną rodzinę, problem z matematyką i posiada przydającą się umiejętność łagodzenia dramatycznych sytuacji. Pewnego dnia Janek zaczepia Artura w autobusie, na co ten drugi... Udaje głuchego.

Dziwny początek znajomości. Znajomości, której kibicujemy od początku do końca. Dostajemy bardzo życiowe opisy odczuć, przybliżenie autentycznych stanów emocjonalnych, które sprawiają, że relacja Artura i Janka staje się urocza, naturalna, barwna i zajmuje honorowe miejsce w sercu czytelnika. W narrację wplecione są świetne teksty, dzięki którym czytelnik uśmiecha się sam do siebie. Są zabawne, sarkastyczne i niewymuszone. W szczególności postać Magdy - przyjaciółki chłopaków - jest takim jakby przełamaniem cukierkowości w książce. Magda rzuca bluzgami równie sprawnie jak glanami, mówi co myśli i niczym się nie przejmuje. Jej podejście do życia jest chaotyczne, ale godne podziwu.

Nie mamy tutaj akcji, którą czytamy z wypiekami na twarzy, zastanawiając się, co się wydarzy. Nie ma bitew (chyba, że te wewnętrzne), nie ma podbojów (chyba, że serc), ale za to od początku do końca wciągamy się w relację bohaterów, poznając ich charaktery, słabości, ich przeszłość i motywacje. Bohaterowie są nam bliscy. Mogliby stać obok nas, mogliby żyć tuż obok, a my moglibyśmy być świadkami tej historii.

Przytoczone smsy są niewymuszone i brzmią autentycznie, co dla mnie zawsze jest ogromnym plusem. Historia jest delikatna, nienachalna. Orientacja chłopaków nie jest najważniejsza w książce. Jasne, jest to widoczne, inaczej być nie może akurat tutaj, ale autorka więcej uwagi poświęciła na odpowiednie stworzenie postaci. Skupiła się na kreacji psychologicznej, uwypuklając lęki, obawy, pragnienia i potrzeby, co jest spójne, sensowne i niechaotyczne. Ukazana jest wrażliwość, budujące się zaufanie, wszystko dzieje się powoli, nie nudząc jednocześnie czytelnika.

Weronika Łodyga porusza ważne tematy w delikatny i uroczy sposób. Ma lekkie pióro, jej debiut skradł moje serce. Nie mogę się doczekać przeczytania "Angst with happy ending".