Niemy świadek recenzja

Starsza pani, Emily Arundell odczuwa niepokój. Podejrzewa, że ma to związek z jej najbliższymi, którzy zjawili się w Littlegreen House z pewnymi intencjami. Oczywiście intencje są finansowe, gdyż Emily będąc oszczędną i konserwatywną w swych poglądach odłożyła sporą sumę pieniędzy. Pewnej nocy na schodach domu dochodzi do wypadku z piłką psa. Starsza pani obawia się, że jej ukochany terrier Bob nie ma z tym jednak nic wspólnego. Szybko więc wysyła list do Herculesa Poirot.

List, który jest pełen niejasności szybko przykuwa uwagę słynnego detektywa, który wraz ze swoim pomocnikiem, kapitanem Hastingsem wybiera się do miasteczka Market Basing, by złożyć pannie Arundell wizytę. Na miejscu okazuje się, że autorka listu już nie żyje, a jej dom wystawiono na sprzedaż. Jakby tego było mało, cały spadek po starszej pani trafił do kobiety, która się nią opiekowała.

Hercules Poirot poznaje po kolei członków rodziny zmarłej. Krewnych, których nie dostali nic. Czy testament zostanie podważony? Według lekarza, pani Arundell zmarła z przyczyn naturalnych, ale ze względu na to, że w grę wchodzą duże pieniądze, trzeba zbadać wszystkie możliwości. Hercules Poirot wie, że jest jeszcze Bob, niemy świadek... gdyby tylko psy mogły mówić...

Jest to klasyczny kryminał Agathy Christie. Mamy wąskie grono podejrzanych, pełną fałszywych tropów intrygę i zaskakujące rozwiązanie. Poirot jak zawsze jest nieustępliwy i przenikliwy. Analizuje przebieg wydarzeń z Littlegreen House.