Nielegalne związki recenzja

Megi i Jonathan tworzą udane i szczęśliwe małżeństwo. Ona - piękna i inteligenta, robi karierę w Komisji Europejskiej. On prowadzi kurs kreatywnego pisania, sam też próbuje coś tworzyć, a po godzinach zajmuje się dziećmi. Wszystko zmienia się w dniu, kiedy Jonathan poznaje Andreę - zmysłową i uwodzicielską dziennikarkę telewizyjną, za którą niejeden mężczyzna wodzi wzrokiem. Kobieta budzi w nim pożądanie, jakiś niezaspokojony instynkt pcha go w jej ramiona i jak się łatwo domyślić, Jonathan w końcu ulega.

Ukradkowe spojrzenia, dwuznaczne smsy, nieodparta chęć spotkania się na żywo, sam na sam, czyli historia stara jak świat, motyw mocno wyeksploatowany, ale czy o zdradzie można napisać coś odkrywczego? Wprawdzie w Nielegalnych związkach autorka spróbowała ugryźć temat od trochę innej strony i spojrzała na całą sytuację oczami zdradzającego mężczyzny, ale bynajmniej nie powiało świeżością. Była też mała ucieczka od stereotypów. Tym razem kobieta została przedstawiona jako ta zapracowana, odnosząca sukcesy i późno wracająca do domu, a mężczyzna jako ten, który więcej uwagi poświęca dzieciom i ma czas na realizację własnych pasji. Spodobało mi się takie ujęcie tematu, ale znowu powtórzę - nic odkrywczego.

Zaskakujące było natomiast moje podejście do głównego bohatera. Jako, że zdradzał żonę, niszczył swoje udane małżeństwo i nie myślał w tym wszystkim zbytnio o dzieciach, powinien wzbudzać pogardę. Tymczasem łapałam się na tym, że w niektórych momentach nawet mu współczułam. Musiał walczyć z wyrzutami sumienia, wybierać między kochanką, a żoną, miotał się i nie mógł znaleźć jedynego słusznego rozwiązania. Wprawdzie znalazł się w takiej sytuacji na własne życzenie, ale…

Jeśli chodzi o wątek romansowy, to spodziewałam się raczej czegoś innego. Myślałam, że „nielegalny” związek Jonathana będzie głębokim, szczerym uczuciem, wartym tego, żeby rozważać dla niego poświęcenie własnej rodziny, tymczasem wszystko sprowadzało się do pożądania, namiętności i seksu. Wypadło to dosyć płasko i jednowymiarowo, ale może taki był zamysł autorki. Może tak to właśnie wygląda z perspektywy mężczyzny?

Na koniec wspomnę o czymś, co wzbudza sprzeczne opinie, czyli erotyzm w powieści. Sceny łóżkowe nie były opisane w subtelny, liryczny sposób, ale raczej dosadnie i bez półsłówek. Nie doszukałam się w tym jednak wulgaryzmu i myślę, że autorce udało się znaleźć równowagę.

Podsumowując, Nielegalne związki pomimo kilku drobnych niedociągnięć, o których wcześniej wspomniałam, czyta się wyjątkowo dobrze. Można zarzucać tej powieści schematyczność, czy banalność, ale czy nasze życie nie składa się właśnie z takich banałów? On, ona i ta druga…