Skrywana przeszłość recenzja

"Skrywana przeszłość" - to kolejna powieść, która trafi na moją listę książkowych rozczarowań. Opis książki zachęcający, okładka powiedzmy że również i po raz kolejny bardzo myląca ocena na LC - wiele zachwytów a tych krytycznych opinii i trafnie celujących w to, czym jest ta książka jak zwykle na lekarstwo. Giną one w morzu ogólnych zachwytów nad czymś co zwyczajnie jest słabe, infantylne, irytujące i w mojej ocenie nie zasługuje na taką wysoką notę (7,25)

Już od samego początku powieści zaczął mnie uwierać styl i poniekąd fabuła, postać Laury. Miałam wrażenie, że książkę napisała jakaś małolata z wyidealizowaną wizją miłości i małżeństwa. Dosłownie czytając o małżeństwie Laury i Jorgena, z twarzy nie schodził mi grymas podobny do tego jaki mamy po zjedzeniu arcykwaśnej cytryny. Podczas uroczystości 10 rocznicy ślubu, na perfekcyjnym przyjęciu w ogrodzie, który Jorgen oczywiście przygotował tak jak Laura sobie wymarzyła, zgodnie z jej gustem, bohaterka otrzymuje wiadomość, że jej babcia zmarła. Laura wyjeżdża do Polski na pogrzeb babci i zostaje na odczytaniu testamentu. Jak się okazało babcia zostawiła jej tylko tajemnicze zielone pudełko. Pudełko wypełniały zeszyty, które okazały się spisanymi przez babcię wspomieniami z wojny i obozu koncentracyjnego. Te wspomnienia również zostały zmasakrowane. Miałam wrażenie, że znów zostały napisane przez dziecko nie do końca zdające sobie sprawę z realiów wojny. Bohaterki wiecznie miały szczęście, pomimo kilku tragicznych i smutnych wydarzeń wszystko płynęło gładko i niestety zostało pozbawione wszelakich emocji. Zachowanie Laury podczas czytania wspomnień babci również było irytujące.
Autorka powieści ciągle przerywała wspomnienia z obozu wtrąceniami z reakcji Laury, która pod wpływem lektury bez przerwy dostawała obłędu. Do tego infantylne i dziecinnie śmieszne dialogi pomiędzy Laurą a adwokatem, którego babcia zatrudniła do spełnienia jej ostatniej woli. Mogłabym wymieniać więcej ale nie chcę przytaczać całej fabuły.

Jednym słowem niektórzy nie powinni poruszać tak ważnego tematu jeśli nie posiadają odpowiedniego warsztatu literackiego. Powieść razi infantylnością i niedopracowaniem. Całe szczęście, że była krótka. Mam wrażenie, że powstała na fali popularnego ostatni nurtu na powieści z wojną w tle. Nie ważne co, nie ważne jak, może być byle jak - i tak się sprzeda.