Bogini Nocy. W zimnym ogniu recenzja

"Bogini nocy" oraz "W zimnym ogniu" to dwie pierwsze części poczytnej serii "Córki księżyca" skierowanej głównie do nastolatków i liczącej sobie trzynaście tomów.

Kiedy otwarto puszkę pandory, wydostały się z niej najrozmaitsze cierpienia, a ostatnia zrobiła to nadzieja. Selene, bogini księżyca jako jedyna ujrzała demoniczną istotę - Atroxa, który chciał pożreć nadzieję. Selene ulitowała się nad mieszkańcami ziemi i dała im swe córki, które miały walczyć z Atroxem i nieść im swoją nadzieję.

"Niektórzy muszą znosić w życiu więcej cierpienia niż inni."

Cztery nastolatki, na pozór całkowicie różne od siebie, które jednak połączyło coś niesamowitego: odmienność. Vanessa, Catty, Serena i Jimena są córkami Selene, bogini księżyca. Każda z nich posiada magiczną moc: Vanessa potrafi stawać się niewidzialna, Catty podróżuje w czasie, Serena może zajrzeć w ludzki umysł, natomiast Jimena widzi przyszłość. Tylko łącząc swoje niesamowite moce i współpracując mogą pokonać demoniczną istotę Atroxa...

Bardzo spodobało mi się w tej książce połączenie nadprzyrodzonego, ale także i zwyczajnego życia czterech nastolatek. Autorka spisała się tutaj świetnie, bowiem zestawiła ze sobą pozornie dwa sprzeczne tematy. Poruszyła ona także zwyczajne codzienne problemy, z którymi każda nastoletnia dziewczyna musi się zmagać. Został w niej również poruszony temat walki dobra ze złem, który wydaje się dla mnie bardzo oklepany, został przecież już przerobiony na milion sposobów. Jest on przede wszystkim główną siłą napędową tej lektury, główne bohaterki bowiem ciągle starają się przeciwstawić Atroxowi i jego Wyznawcom.

"Byłyśmy przyjaciółkami od tak dawna, że aż nie wierzę, na ile różnych sposobów mi jej brakuje."

W książce tej narracja jest prowadzona pierwszoosobowo, w "Bogini nocy" przez Vanessę, a "W zimnym ogniu" przez Serenę, przez co czytelnik na początku może odczuwać lekką dezorientację, jednak później, wciągając się w akcję okazuje się to świetnym i zaplanowanym posunięciem autorki.

Na początku byłam dosyć sceptycznie nastawiona do tej książki, przeczytałam bowiem, iż liczy ona trzynaście tomów. Przyznaję, że zastanawiał mnie fakt ile można pisać o Wyznawcach Atroxa, którzy wysysają duszę ludziom, pozbawiając ich nadziei. Jak się okazało - można! "Córki księżyca" napisane są prostym i przyjemnym językiem, skierowanym głównie do młodzieży. I nie mam do niego żadnych zarzutów, jest to idealna lektura na kilka wieczorów (a może nawet mniej). Akcja płynie szybko, autorka nie daje nam czasu odsapnąć, bowiem wydarzenia w błyskawicznym tempie posuwają się naprzód. Polecam tę serię przede wszystkim osobom, które liczą na lekką i niezobowiązującą lekturę.