Ucieczka z Krainy Czarów. Prawdziwa historia Królowej Kier recenzja

Czy kojarzycie Królową Kier? Czarny charakter z "Alicji w Krainie Czarów". Postrach świata wymyślonego przez Lewis'a Carroll'a. Cała Kraina Czarów drżała, aby nie padły słowa "ściąć im głowy". Czy Królowa Kier była zawsze taka bezduszna i okrutna? Zapraszam was do zapoznania się z literacką wariacją na temat tej postaci, napisaną przez Elisę Puricelli Guerra.

Fabuła
Trzynastoletnia Przyszła Królowa czuje się więźniem w pałacu. Wszyscy jej mówią, jak ma się zachowywać, ubierać, co przystoi, a co nie damie. Cały czas jest obserwowana, oceniana, krytykowana. Niedługo ma objąć tron, ale jest to ostatnia rzecz o jakiej marzy. Próbuje znaleźć sposób, aby odmienić swoje przeznaczenie. W ręce Przyszłej Królowej wpada książka, o Czasie. Dziewczynka ma plan. Odnajdzie Czas i przekona go, żeby się zatrzymał. Dzięki temu nigdy nie obejmie tronu.

Przygoda i...
Poza elementem przygody książka niesie wiele wartości. Przyszła Królowa, opuszczając złotą klatkę, będzie musiała poznać i zrozumieć życie poza pałacem, które dla niej jest kompletną egzotyką. Pozna siłę przyjaźni i współpracy. Wiele nauczy się od swoich przyszłych poddanych.
Dla mnie jednak najważniejsze jest przesłanie, które niesie rodzicom. "Ucieczka z Krainy Czarów" to piękna orędowniczka rodzicielstwa bliskości (które nie powinno być mylone z bezstresowym wychowaniem). Głowna bohaterka jest, może przerysowanym, ale dlatego tym bardziej wyraźnym, przykładem, do czego prowadzi niezaspokojona potrzeba miłości. Dlatego tych, którzy zdecydują się obdarować swoje dzieci tą książką, wyjątkowo zachęcam do wspólnego czytania. Gwarantuję, że da obu stronom do myślenia.

"Kot się uśmiechnął. - Twój preceptor ma rację, szczypiorku. - Uśmiech Kota powiększył się a jego puchate ciałko zaczęło znikać. Po chwili zostały tylko zęby ułożone w kształt półksiężyca. - Czasem w książkach piszą same bzdury. -Zęby błysnęły. - Zapamiętaj jedną rzecz cukiereczku. Dobrze ją zapamiętaj, bo jest ważna: masz wybór. Zawsze masz wybór. Każdy jest wolny, wszystko zależy od ciebie, wszystko jest w twoich rękach..."[1]

Ile Carroll'a w "Ucieczce z Krainy Czarów"?
Muszę przyznać, że autorce udało się zachować klimat znany z "Alicji w Krainie Czarów". To słodkie szaleństwo i upatrywanie sensu w nonsensie. Skomplikowane rytuały i sztywna etykieta na dworze (pamiętacie rozgrywki w Krokieta?), przedziwne stworzenia (np. znani z pierwowzoru Kot z Chesire lub Dziaberłak), fantastyczne imiona (Różanna, Ogórecznik, Słodkogorzka) oraz dynamiczne tło, to wszystko wprowadza nas w niepowtarzalny klimat Krainy Czarów.

Podsumowanie
Jestem wielką fanką "Alicji w Krainie Czarów" i takich szalonych światów w ogóle. Uwielbiam w nich brak zasad i nieprzewidywalność. Zjedzenie malutkiej jagódki, może być zaczątkiem zwariowanego ciągu wydarzeń.

"Ucieczkę z Krainy Czarów" mogą śmiało czytać zarówno fani "Alicji..." jak i ci, którzy nie znają książki Lewis'a Carroll'a. Miłośnicy pierwowzoru będą mogli powrócić do tej wspaniałej Krainy, a każdy, bez wyjątku, odbędzie przygodę. Jeżeli zdecydujecie się w nią wyruszyć musicie pamiętać, że w Krainie Czarów nie wszystko jest takie jakie się wydaje.

[1] Elisa Puricelli Guerra, "Ucieczka z Krainy Czarów. Prawdziwa historia Królowej Kier", przeł. Monika Motkowicz, wyd. Akapit Press, Łódź 2018, s. 65.