Epidemia recenzja

Powieść zakupiłam tuż po premierze, jednak czytając innych recenzje, przesuwałam tylko, to - co nieuniknione. Pora była, abym i ja zmierzyła się z „Epidemią” Alex Kava. Czy lektura okazała się taką męką, na jaką się zanosiła? Miałam nadzieję, że będę należała do mniejszego grona czytelników, których ta historia zachwyciła.

W Chicago młody mężczyzna skacze z osiemnastego piętra. W innym mieście zostaje znalezione ciało kobiety w rzece. Dwa przypadki, które wyglądają na samobójstwo. Sprawę domniemanego samobójcy bada agenta Maggie O’Dell, próbując przy tym, złapać szaloną naukowiec – dr. Shaw. Niebawem coraz więcej ludzi zaczyna chorować – wszystko wskazuje na zmutowany wirus ptasiej grypy.

Autorka miała bardzo dobry pomysł. Zmutowany wirus, szaleni naukowcy, a do tego pomoc psów tropiących chorych ludzi. Szeroko zakrojona akcja i tajna misja rządowa, to jednak nie wszystko. Kava za bardzo skupiła się na tresurze czworonogów, zdominowała historię sercowymi dylematami bohaterów, a co gorsza, nie rozwinęła konstrukcji, zadowalając się tym, co ma.
Miałam wrażenie, że autorka ciągnęła ją na siłę, byle tylko, skończyć kolejną powieść. Duża czcionka i śmiesznie krótkie rozdziały miały jej w tym pomóc. A szkoda, bo zanosiło się naprawdę na coś dobrego… jednak pozostanę przy słowie „zanosiło” – i tyle w tym temacie.