Do końca świata recenzja

„Do końca świata” to niezwykle ciekawy debiut literacki Tomasza Maruszewskiego. Trudno byłoby mi się samej zorientować, że to pierwsza książka autora, bo jego styl i sposób prowadzenia fabuły zachwyca dojrzałością. Książka piękna na zewnątrz, ze zwracającą uwagę okładką i piękna w środku, bo doskonale napisana. Ciężko jednoznacznie stwierdzić o czym jest – głównie o miłości, choć zdecydowanie nie jest romansem; o różnych rodzajach miłości – małżeńskiej, między ojcem a synem, o miłości niespełnionej, straconej i odnalezionej ale też o samotności, która tej miłości u każdego z bohaterów towarzyszy oraz o stracie.

"Mówi się, że miłość kwitnie, ale z kwitnieniem nierozerwalnie wiąże się przekwitanie. Umieranie starego, rodzenie się nowego gdzie indziej, na innych pędach. A miłość to raczej orbita planety. Nie umiera i nie rodzi się na nowo(...) za to trwa do końca świata." 

Głównym bohaterem jest Jerzy. Na co dzień prezes instytutu, pracujący nad przełomowym, tajnym projektem, którym mocno interesuje się konkurencja. Każdy z pracowników instytutu jest poinformowany jedynie o tych fragmentach, nad którymi pracuje, całość projektu zna jedynie Jerzy i on koordynuje wszystkimi pracami. Mimo, że wiemy, iż projekt jest przełomowy i mógłby wywołać rewolucję na rynku, a bohater poświęcił mu większą część swojego życia, nie dowiadujemy się o nim niczego więcej, bo nie jest to tu istotne, stanowi jedynie tło prawdziwej historii.  Jerzego poznajemy w najtrudniejszym momencie życia, pogrążonego w głębokiej depresji, opiekuje się nim sfrustrowany przedłużającą się niemocą Jerzego syn Janek, próbujący być silnym mężczyzną i wyrwać ojca z objęć pochłaniającej go nicości. Autor powoli odkrywa przed nami, co naprawdę wydarzyło się w życiu rodziny, bo okazuje się, że nie jest to tak oczywiste jak mogłoby się nam wydawać.Tyle jeśli chodzi o fabułę, bo nie chciałabym zdradzić niczego, co zepsułoby element zaskoczenia.

Książka daje do myślenia, głównie o tym co to znaczy być z kimś i być przy kimś i o tym, ze często doceniamy coś, dopiero, gdy to stracimy, a drugiej szansy zazwyczaj nie ma. Pokazuje, że można nie być z osobą, z którą się jest w związku a jednocześnie być z kimś kogo przy nas nie ma. Może to zdanie wydaje się bez sensu, zrozumiecie po przeczytaniu książki 😊

Przeczytałam od początku do końca w jeden wieczór, a rzadko zdarza się, żeby literatura piękna, z tak wysublimowanym a jednocześnie subtelnym językiem była jednocześnie wciągająca. Początek mnie nie zachwycił, ale z każdą kolejną stroną książka podobała mi się coraz bardziej. Mimo, że książka jest stosunkowo krótka, będziecie zaskoczeni, jak wiele się w niej mieści. Świetny i oryginalny pomysł na ciekawą fabułę z elementem zaskoczenia, a to wszystko przepięknie, poetycko napisane.

Warto.

Gratuluję autorowi świetnego debiutu!