Zadra recenzja

„Zadra” to kolejna część kryminalnej serii z Bernardem Grossem i Moniką Skalską. Jak ja się cieszę, że Robert Małecki nie obniżył lotów, że nadal trzyma wysoki poziom, do którego mnie już przyzwyczaił. „Zadrę” czyta się znakomicie, w mojej skromnej opinii to najlepsza część, chociaż „Skazie” i „Wadzie” też nie mogłam niczego zarzucić. 

Uwielbiam sposób narracji autora, to jak wciąga nas w akcję, podaje małe kawałki puzzli. Ty starasz się je poskładać, ułożyć w sensowną całość, jakoś stworzyć ten obrazek, który autor miał w głowie. I co? I możesz sobie tak układać do woli, a na koniec i tak zostaną Ci jakieś klocuszki, których nijak dopasować się nie da. A Bernard Gross je poskłada 😊 I dojdzie do prawdy. A prawda nijak będzie się miała do obrazka stworzonego przez Ciebie, drogi czytelniku 😊 

Co nas czeka w tej części? W lesie zostają znaleziona czaszka, niedługo potem Gross odnajduje resztę ciała. Zespołowi udaje się zidentyfikować zwłoki, co zaprowadzi ich do nierozwiązanej sprawy zaginięcia pary nastolatków sprzed szesnastu lat. Zwłoki należą do brata zaginionej dziewczyny. Wszystko wskazuje na samobójstwo, Gross jednak ma pewne wątpliwości i rozpoczyna wnikliwe śledztwo.  To, do czego się dokopie obudzi duchy przeszłości, zaniepokoi kilka osób i jak zawsze zaskoczy czytelnika.

To, co bardzo podoba mi się w kryminałach Pana Małeckiego to nienachalne wplatanie scen z życia osobistego bohaterów. Z uwagą śledzę historię Bernarda i Skałki i z każdym tomem odkrywam nowe wątki z ich życia. Mam nadzieję, że Małecki pozwoli śledczemu na trochę szczęścia. Małe światełko nadziei już się pojawiło😁  Bardzo polubiłam tę dwójkę i cieszę się, że Gross jednak nie odszedł na emeryturę 😊 Z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Proszę się nie spieszyć drogi autorze, proszę to zrobić dobrze, nie szybko 😊

Na koniec cytat, który utkwił mi w pamięci: