Nie wiesz wszystkiego recenzja

Zawsze gdy zabieram się za książkę Marcela Mossa kompletnie nie wiem czego się spodziewać. A ja w lipcu zabrałam się za "Nie wiesz wszystkiego".

Liceum Freuda mimo, że publiczne, cieszy się dużą renomą. Jednak jak w każdej szkole tworzą się grupki popularnych, mniej popularnych a nawet wyrzutków. Dochodzi do samobójstwa dwóch uczniów. Otylia była wyrzutkiem, Alan najpopularniejszą osobą w szkole. Co ich łączyło? Szkoła przeżywa kryzys, ich przyjaciele nie mogą w to uwierzyć. Marta, która przyjaźniła się z obojgiem postanawia drążyć temat. Czego się dowie?

Autor od początku funduje nam mocny cios. Samobójstwo. Skok z dachu. Śmierć na miejscu. Powoli poznajemy całą historię. I nie tylko. Bo nie sama historia się liczy. Znajdziemy również tutaj emocje z jakimi borykają się młodzi ludzie. Z oczekiwaniami lub wręcz przeciwnie, z kompletną obojętnością. I nawet jak się jest dobrym rodzicem i masz jako taki kontakt ze swoim dzieckiem to nie ma się gwarancji czy nie wydarzy się coś złego. I jestem świadoma, że książka mówi o tym, że młodzi ludzie często wołają o pomoc i nie radzą sobie w tej rzeczywistości, ale ja patrzę na to też z perspektywy rodzica. Bo wiem, że właśnie z podobnymi problemami czy wyborami będzie się borykało moje dziecko i jestem przerażona. I chyba nie ma złotego środka na to. I nie ważne czy ma się pieniądze czy nie. Wracając do książki, podobało mi się przedstawienie fabuły z różnej perspektywy. Książka jest podzielona na części i często cofamy się w przeszłość. Pomaga to nam spojrzeć szerzej na tę historię. Dowiadujemy się co tak naprawdę stało się z Otylią i Kubą. Takie książki są bardzo potrzebne i myślę, że rodzice powinni je czytać. I nie traktować jak fantastyki.. Bo takie rzeczy się naprawdę dzieją i to czasami tuż za ścianą.. Już wyciągnęłam kolejną część cyklu i zamierzam słuchać w audiobooku. Nadal nie wiem czego się spodziewać..

"Tego dnia nie idę do szkoły. Wracam do domu i zamykam się w sypialni. Odebrano mi wszystko, co było dla mnie ważne. Nie mam już nic.

Uczniami prestiżowego warszawskiego liceum wstrząsa wiadomość o śmierci dwojga uczniów. Otylia – szkolny wyrzutek i niedoszła samobójczyni. Alan – najpopularniejszy uczeń w liceum i kapitan drużyny siatkówki. Nie znali się, pochodzili z innych środowisk, ale z jakiegoś powodu oboje spotkali się w nocy na dachu opuszczonej hali i skoczyli, umierając na miejscu.

Opinia publiczna szybko wydaje wyrok i oskarża Otylię o nakłonienie Alana do samobójstwa. Jej najlepsza przyjaciółka Marta nie wierzy, że dziewczyna byłaby do tego zdolna.

Pewnego dnia ktoś wysyła wiadomość, która staje się początkiem zabawy w kotka i myszkę z osobą, która zna prawdę i zamierza ją ujawnić na własnych warunkach.

Ludzie w szkole myślą, że nie miał wad, ale ja znam prawdę. Wiem, co zrobił, i wciąż nie mogę w to uwierzyć."